Οπτικό μικροσκόπιο - Χρωστικές

ΧΡΗΣΗ του ΟΠΤΙΚΟΥ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟΥ για την ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΙΣΤΩΝ και ΚΥΤΤΑΡΩΝ
Του Βιολόγου Περικλή Πιαλόγλου

(από το βιβλίο: Η πειραματική διδασκαλία των φυσικών επιστημών στην Ελλάδα - Πρόταση για ένα επιμορφωτικό πρόγραμμα - Εκδόσεις Γ. Πνευματικού Αθήνα 1993)

Το μικροσκόπιο αποτέλεσε το επιστημονικό όργανο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε κατά μεγάλο μέρος η εξέλιξη της επιστήμης της Βιολογίας. Η εξέλιξη του αρχικού μοντέλου μικροσκοπίου του Antoni van Leeuwenhoek, το οποίο κατασκευάστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα και δεν διέφερε πολύ από έναν απλό μεγεθυντικό φακό, έχει οδηγήσει στην κατασκευή των χρησιμοποιούμενων σήμερα οπτικών μικροσκοπίων.
Το σύνθετο οπτικό μικροσκόπιο αποτελείται από δύο συγκλίνοντες φακούς, οι οποίοι βρίσκονται στον ίδιο οπτικό άξονα: τον αντικειμενικό, ο οποίος βρίσκεται κοντά στο παρατηρούμενο παρασκεύασμα και τον προσοφθάλμιο, ο οποίος βρίσκεται κοντά στο μάτι του παρατηρητή.
Οι αντικειμενικοί φακοί που συνήθως χρησιμοποιούνται είναι οι 10x,25x, 40x, και 90x ή 100x. Οι αντικειμενικοί φακοί με μεγέθυνση 90x, 100x ονομάζονται καταδυτικοί.
Για τη χρήση τους απαιτείται η προσθήκη ειδικού ελαίου (με υψηλό δείκτη διάθλασης). Ο προσοφθάλμιος είναι κυρίως ο 10x.

Η αρχική μεγέθυνση οφείλεται στον αντικειμενικό φακό. Το παραγόμενο είδωλο μεγεθύνεται για δεύτερη φορά από τον προσοφθάλμιο φακό.
Η ολική μεγέθυνση στο σύνθετο μικροσκόπιο είναι ίση με το γινόμενο των επιμέρους μεγεθύνσεων των δυο φακών.

Η ικανότητα διάκρισης δύο σημείων που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση στο παρατηρούμενο παρασκεύασμα ονομάζεται διακριτική ικανότητα του μικροσκοπίου.
Για τη μεγέθυνση 900x, η διακριτική ικανότητα του μικροσκοπίου είναι 0,27μm.
Το βάθος πεδίου μειώνεται, όσο αυξάνεται η μεγέθυνση:
Από 7μm στη μεγέθυνση 100x.
Στα 0,5 μm στη μεγέθυνση 900x.
Η επιλογή της κατάλληλης μεγέθυνσης στο μικροσκόπιο εξαρτάται από το προς παρατήρηση αντικείμενο.

Η δυνατότητα διάκρισης των διαφόρων τμημάτων του κυττάρου οφείλεται στο γεγονός ότι τα διάφορα συστατικά του κυττάρου απορροφούν ή διαθλούν το φως σε διαφορετικό βαθμό.
Έτσι, για παράδειγμα, οι μεμβράνες του κυττάρου εμφανίζουν σκούρο χρώμα σε αντίθεση με το σχεδόν διαφανές κυτταρόπλασμα.
Στους φυτικούς ιστούς, η παρατήρηση υποβοηθείται από την παρουσία πολλών χρωστικών, όπως η χλωροφύλλη στα πράσινα μέρη του φυτού.
Σε πολλές περιπτώσεις, όμως, οι υπάρχουσες χρωματικές αντιθέσεις (contrast) δεν είναι οι κατάλληλες για την παρατήρηση των λεπτομερειών σε ένα κύτταρο.
Η αύξηση της αντίθεσης στο παρατηρούμενο παρασκεύασμα επιτυγχάνεται είτε με την χρήση διαφορετικών τύπων μικροσκοπίας, π.χ. με μικροσκοπία αντιθέτων φάσεων (οι οποίες απαιτούν ειδικό επιπλέον εξοπλισμό στο μικροσκόπιο), είτε με την χρήση ειδικών χρωστικών.
Οι χρωστικές χρησιμοποιούνται για να βελτιωθεί η εικόνα του παρασκευάσματος στο οπτικό μικροσκόπιο. Είναι κατά κύριο λόγο, οργανικές ενώσεις, οι οποίες συνδέονται εκλεκτικά με τα διάφορα συστατικά ή οργανίδια του κυττάρου.
Οι θετικά φορτισμένες χρωστικές (κατιονικές), όπως το κυανούν του μεθυλενίου (Methylele blue), η σαφρίνη και το Crystal violet, συνδέονται με τα αρνητικά φορτισμένα συστατικά του κυττάρου (π.χ. με τα νουκλεϊνικά οξέα ή τους όξινους πολυσακχαρίτες. Επειδή οι επιφάνειες των κυττάρων είναι αρνητικά φορτισμένες, οι χρωστικές της κατηγορίας αυτής μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν γενικής χρήσης χρωστικές. Οι αρνητικά φορτισμένες χρωστικές (ανιονικές), όπως η όξινη φουξίνη και το ερυθρό του Κονγκό (Congo red) συνδέονται με τα θετικά φορτισμένα συστατικά του κυττάρου, όπως τις πρωτεϊνες.
Συνδυασμός περισσότερων της μιας χρωστικών μπορεί να δώσει χρωματικά αποτελέσματα ανάλογα με το είδος του κυττάρου (διαφορική χρώση).
Η πλέον χρησιμοποιούμενη διαφορική χρώση είναι η χρώση Gram, η οποία χρησιμοποιείται για τη διάκριση των βακτηρίων σε Gram θετικά και Gram αρνητικά.
Χρώση Gram: Τα βακτήρια τα οποία έχουν προηγουμένως μονιμοποιηθεί με θέρμανση σε αντικειμενοφόρο πλάκα, χρωματίζονται αρχικά με crystal violet

(1 min) ακολουθεί πλύση με απεσταγμένο νερό και χρώση με Lugol (3 min).
Ακολουθεί αποχρωματισμός με αλκοόλη (30 sec) και χρώση με σαφαρίνη

(2 min).
Τα Gram θετικά βακτήρια εμφανίζουν μπλε χρώμα και τα Gram αρνητικά βακτήρια κόκκινο.

Τέλος, με τη χρήση κατάλληλων ιστών και τεχνικών είναι δυνατή η παρατήρηση με το οπτικό μικροσκόπιο δαφόρων λειτουργιών του κυττάρου, όπως η μιτωτική και η μειωτική διαίρεση.

Η εισβολή του ιού της "νέας" γρίππης και ο πολλαπλασιασμός του στο εσωτερικό των κυττάρων.

Την επίθεση του ιού της νέας γρίπης στον ανθρώπινο οργανισμό αποτύπωσε με τη μέθοδο του animation (γραφικά σε υπολογιστή) αμερικανική ερευνητική εταιρεία.
Στο εντυπωσιακό βίντεο που ακολουθεί, παρουσιάζεται σε αργή κίνηση η εισβολή του ιού στο ανθρώπινο σώμα και ο πολλαπλασιασμός του στο εσωτερικό των κυττάρων.

Ο ιός έχει τη δυνατότητα να ξεγελάσει τα κύτταρα και να τα μετατρέψει σε εργοστάσια παραγωγής εκατομμυρίων ιών, εξαπλώνοντας τη γρίπη στον οργανισμό.
Οι δημιουργοί του βίντεο πρόσθεσαν χρώματα στις πρωτεϊνες και τα κύτταρα για να είναι ευκολότερα διακριτά.
Στην πραγματικότητα, λένε οι ειδικοί, αυτό που δείχνει το βίντεο συμβαίνει σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Εκτός από την εισβολή και τον πολλαπλασιασμό του ιού, στο animation θα δείτε και την απάντηση του ανθρώπινου οργανισμού. Το ανοσοποιητικό σύστημα, τη στιγμή που θα αντιληφθεί την εχθρική εισβολή, ξεκινά τη δική του αντεπίθεση, που έχει στόχο την εξάλειψη του εισβολέα.

Δείτε πώς εισβάλει ο ιός της νέας γρίπης στον οργανισμό μας

Πως το διοξείδιο του άνθρακα δίνει γεύση στα αναψυκτικά.

Γιατί πολλά αναψυκτικά περιέχουν διοξείδιο του άνθρακα, αφού η ανθρώπινη γλώσσα δεν έχει γνωστό υποδοχέα που να ανιχνεύει το αέριο;

Επειδή το CO2 ενεργοποιεί τον υποδοχέα του ξινού μέσω ενός ασυνήθιστου, άγνωστου μέχρι σήμερα μηχανισμού, αναφέρουν Αμερικανοί ερευνητές στο περιοδικό Science.

Η ανθρώπινη γλώσσα υποτίθεται ότι αντιλαμβάνεται μόνο πέντε γεύσεις: γλυκό, πικρό, ξινό, αλμυρό και ουμάμι (τη γεύση του γλουταμινικού μονονάτριου, μιας ουσίας που χρησιμοποιείται ευρέως ως ενισχυτικό γεύσης).

Εξάλλου, η εντύπωση ότι η ιδιαίτερη γεύση των ανθρακούχων αναψυκτικών οφείλεται στο σπάσιμο των φυσαλίδων είναι λανθασμένη: η γεύση θα ήταν ίδια ακόμα κι αν έπινε κανείς μια γουλιά μέσα σε θάλαμο πίεσης, όπου το αέριο θα παρέμενε διαλυμένο και δεν θα σχημάτιζε καν φυσαλίδες.

Λύση στο μυστήριο της γεύσης των ανθρακούχων ποτών δίνουν τώρα ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο και των αμερικανικών Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας.

Οι ερευνητές εργάστηκαν με ποντίκια, των οποίων η αίσθηση της γεύσης είναι όμοια με την ανθρώπινη. Τους έδωσαν να πιουν μικρές γουλιές σόδας ή αέριου διοξειδίου του άνθρακα και κατέγραψαν τα σήματα που έστελνε η γλώσσα στον εγκέφαλό τους.

Η σόδα και το αέριο CO2 έδωσαν ίδια αποτελέσματα. Όταν όμως οι ερευνητές επανέλαβαν το πείραμα με γενετικά τροποποιημένα ποντίκια, από τα οποία απουσίαζαν οι υποδοχείς του ξινού, τα επίμαχα ηλεκτρικά σήματα εξαφανίστηκαν.

Περαιτέρω εργαστηριακές μελέτες αποκάλυψαν ότι ο υποδοχέας του ξινού φέρει στην επιφάνειά του ένα ένζυμο (την καρβονική ανυδράση 4) το οποίο ενεργοποιείται από τα μόρια διοξειδίου του άνθρακα.

Το ένζυμο απενεργοποιείται από την ουσία ακεταζολαμίδη, η οποία αποδεικνύεται ότι έχει την εντυπωσιακή ιδιότητα να κάνει τα ανθρακούχα αναψυκτικά να φαίνονται μη ανθρακούχα.

Πάντως η ιδιαίτερη αίσθηση που αφήνουν στη γλώσσα τα ανθρακούχα αναψυκτικά οφείλεται και στο γεγονός ότι το CO2 ενεργοποιεί και τους υποδοχής της αφής στο στόμα.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Τρισδιάστατος χάρτης του DNA.

Ο πρώτος τρισδιάστατος χάρτης του DΝΑ

Αποκαλύπτεται η κβαντική οργάνωση των γονιδίων στα κύτταρα

Επιστήμονες της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης κατάφεραν να δημιουργήσουν τον πρώτο τρισδιάστατο χάρτη του ανθρώπινου γονιδιώματος, γεγονός το οποίο αναμένεται να συμβάλει σημαντικά στην κατανόηση των μηχανισμών του.
Η τρισδιάστατη δομή τού ανθρώπινου DΝΑ του επιτρέπει να οργανώνεται σε «πακέτα» μέσα στα ανθρώπινα κύτταρα.
Μια διπλή έλικα DΝΑ, σε πλήρη έκταση, έχει μήκος δύο μέτρων, όμως η έλικα διπλώνεται για να χωρέσει στον πυρήνα ενός ανθρώπινου κυττάρου, το οποίο έχει διάμετρο μόλις ένα εκατοστό του χιλιοστού!
Με αυτόν τον τρόπο έρχονται σε επαφή, επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ τους γονίδια που σε διαφορετική περίπτωση (και οργάνωση δομής) δεν θα μπορούσαν.
Με απλά λόγια, ένα γονίδιο δεν έρχεται σε επαφή μόνο με τα γειτονικά του στην αλυσίδα, αλλά και με πολλά άλλα, που αν το γονιδίωμα είχε γραμμική μορφή θα ήταν πολύ απομακρυσμένα από αυτό.
Οπως εξήγησε ο επικεφαλής των ερευνητών Τζομπ Ντέκερ, «βλέπουμε τώρα με αυτή την τρισδιάστατη απεικόνιση ότι γονίδια που είναι πολύ απομακρυσμένα στη γραμμική αλληλουχία του γονιδιώματος βρίσκονται ουσιαστικώς το ένα δίπλα στο άλλο σε αυτή την πακεταρισμένη δομή. Ετσι “συνομιλούν” μεταξύ τους».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτή η μορφή οργάνωσης του DΝΑ είναι εκείνη που στα Μαθηματικά και στη Φυσική ονομάζεται φράκταλ.
Τα φράκταλ είναι «αντισυμβατικοί» γεωμετρικοί σχηματισμοί, οι οποίοι δεν μπορούν να οριστούν με τη βοήθεια της Ευκλείδειας Γεωμετρίας.
Αλλη μια ενδιαφέρουσα επισήμανση των επιστημόνων είναι ότι αυτή η δομή που επιτρέπει την επικοινωνία ανάμεσα σε απομακρυσμένα μεταξύ τους γονίδια αποτελεί τη σπονδυλική στήλη της εύρυθμης λειτουργίας, αλλά και της υγείας ενός κυττάρου.

Παλαιοντολόγοι επιχειρούν να μετατρέψουν κοτόπουλα σε δεινοσαύρους.

Η ιδέα της έρευνας πρόκυψε μετά από συζήτηση με τον επιστημονικό σύμβουλο της ταινίας Τζουράσικ Πάρκ.

«Κοτοπουλόσαυρους» προσπαθεί να δημιουργήσει η ομάδα ενός Καναδού παλαιοντολόγου. Δεδομένου ότι όλα τα σημερινά πτηνά κατάγονται από τους δεινόσαυρους, οι ερευνητές ελπίζουν να αντιστρέψουν τη διαδικασία της εξέλιξης με γενετικές παρεμβάσεις σε αβγά κότας.

Ο Χανς Λάρσον του Πανεπιστημίου Μακ Γκιλ στον Καναδά πιστεύει ότι το γονιδίωμα των πτηνών περιέχει ακόμα και σήμερα χαρακτηριστικά των δεινοσαύρων που εξαφανίστηκαν πριν από εκατομμύρια χρόνια.

Η ομάδα του προσπαθεί τώρα να επέμβει στην εμβρυική ανάπτυξη της κότας, έτσι ώστε οι νεοσσοί να επανεμφανίσουν ανατομικά χαρακτηριστικά των ερπετών.

Οι έρευνες βρίσκονται πάντως στα αρχικά στάδια και το «εκκολαπτήριο δεινοσαύρων» παραμένει μακρινός στόχος, παραδέχεται ο Λάρσον στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

«Αν μπορέσω να δείξω ξεκάθαρα ότι το δυναμικό για την ανατομική ανάπτυξη των δεινοσαύρων υπάρχει στα πουλιά, αυτό θα αποδείκνυε εκ νέου ότι τα πτηνά είναι άμεσοι απόγονοι των δεινόσαυρων», αναφέρει.

Ο Λάρσον είχε την ιδέα για την έρευνα έπειτα από συζητήσεις που είχε με τον Τζακ Χόρνερ, τον έγκριτο Αμερικανό παλαιοντολόγο που διετέλεσε τεχνικός σύμβουλος για την ταινία Τζουράσικ Παρκ του Σπίλμπεργκ.

Ο Χόρνερ εξέδωσε πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο How to Build A Dinosaur («Πώς να φτιάξετε ένα δεινόσαυρο»), στο οποίο αναφέρεται στη δυνατότητα δημιουργίας ενός «κοτοπουλόσαυρου».

Ο Δρ Λάρσον μελετά την εξέλιξη των πτηνών εδώ και δέκα χρόνια και έχει αρκετές επιτυχίες στο ενεργητικό του, μεταξύ άλλων την ανακάλυψη εννέα ειδών δεινόσαυρων και πέντε εξαφανισμένων ειδών κροκόδειλου.

Το νέο του εγχείρημα χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων από το καναδικό Συμβούλιο Φυσικών Επιστημών και Μηχανικής και το National Geographic.

Newsroom ΔΟΛ

Φύλλα βάτου και βατόμουρα για τη ρύθμιση του σάκχαρου, όπως έλεγε και ο πάτερ Γυμνάσιος

Σύμφωνα με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο…
Ιδανικό το κλίμα της Ηπείρου για την καλλιέργεια βατόμουρου
θεωρούνται ως πηγή αιώνιας νιότης

«Η Ήπειρος έχει ιδανικό κλίμα, αλλά και εξίσου ιδανική σύσταση εδάφους για την καλλιέργεια του βατόμουρου". Αυτό αναφέρεται σε έρευνα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Για να ευδοκιμήσουν τα βατόμουρα χρειάζονται ειδικά όξινα εδάφη και είναι παγκοσμίως γνωστά για τις πολλαπλές διατροφικές και φαρμακευτικές τους χρήσεις.
Τα βατόμουρα είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές βιταμίνες Α, C, Ε και Β- καροτίνη, σε κάλιο, μαγνήσιο, φωσφόρο και φυτικές ίνες.
Αντίθετα, είναι φτωχά σε λίπος, νάτριο και θερμίδες, γεγονός που τα τοποθετεί στην πρώτη βαθμίδα της υγιεινής διατροφής.
Διαφημίζονται ως πηγή αιώνιας νιότης και οι τρέχουσες μελέτες για τα οφέλη τους στρέφονται σε αντιοξειδωτική δραστηριότητα, αντιγήρανση, πρόληψη καρκίνου, καρδιακή και εγκεφαλική λειτουργία, υγεία όρασης και ουροποιητικού συστήματος.
Επίσης, το αφέψημα από φύλλα χάρη στη μεγάλη περιεκτικότητα γλυκοζοειδών και νεομυρτιλίνης (χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη) είναι ένα ευεργετικό ρόφημα που βοηθάει στην αντιμετώπιση του προβλήματος της υψηλής συγκέντρωσης σακχάρων στο αίμα.
Οικονομικά η καλλιέργειά τους είναι αποδοτική με δεδομένη την υψηλή τιμή του προϊόντος: ένα κεσεδάκι νωπών βατόμουρων, βάρους 125 γραμμαρίων, πωλείται στη λιανική τιμή προς 5 ευρώ, ενώ οι χυμοί στοιχίζουν 3,30 ευρώ το μπουκάλι, η κομπόστα και η μαρμελάδα 6,30, η πάστα 7,60 και τα αποξηραμένα φύλλα (πίνονται ως ρόφημα) 1,5 ευρώ η συσκευασία.

Άνθρωποι εναντίον βακτηρίων

Aνθρωποι εναντίον βακτηρίων

View more documents from Dennis .

Το καθαρό DNA των Ελλήνων

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από το ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΕΓΕΡΣΙΣ"

Έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράγερ.
Δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους, παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς.

Evτυπωσιακό! To DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά καυκάσια φυλή! (λευκή φυλή). Γεγονός που σημαίνει πως η συνεισφορά στη γενετική σύσταση των Ελλή­νων, άλλων πληθυσμιακών ομά­δων, εκτός της λευκής, απο­τελεί ελάχιστο ποσοστό, μικρό­τερο του 0,5%!
To DNA των Ελλήνων, όπως έδει­ξε πρόσφατη διε­θνής πανεπιστημια­κή έρευνα, δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους, -όπως ισχυ­ρίζονται ορισμένοι- ούτε από τους Τούρκους παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς!

Ουσιαστικά έτσι έχουμε τη σύγχρο­νη επιστημονική απάντηση στις θεωρίες του Φαλμεράγερ. Καταρρίπτεται επίσης, μια άλλη θεω­ρία που ισχυριζόταν ότι οι Αρχαίοι Έλλη­νες, ήταν μαύροι... Ε, δεν υπήρξαν ποτέ μαύροι! Δεν είναι λίγοι όσοι υποστήριξαν και έγραψαν περί «Μαύρης Αθηνάς» (για τη Θεά Αθηνά) και πολλές άλλες θεωρίες χωρίς καμιά επιστη­μονική υπόσταση.
Όλες αυτές οι ...ανθελλη­νικές -θα έλεγε κανείς- θεωρίες καταρρίφθηκαν, όχι μόνον από μία έρευνα, αλλά από επτά διαφορετικές μεγάλες επι­στημονικές έρευνες, Ευρωπαίων και Αμερικανών ερευνητών.
Ο καθηγητής του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μορια­κής Βιολογίας του ΑΠΘ, Κων­σταντίνος Τριανταφυλλίδης, και η ερευνητική του ομάδα συμμετέχουν σε διεθνή ερευ­νητικά δίκτυα, των οποίων απώ­τερος στόχος είναι να ιχνηλατηθεί η βιολογική ιστορία των ευρωπαϊκών πληθυσμών.
Ο συντονισμός της συγκε­κριμένη έρευνας, η οποία αφο­ρά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων -και άλλων λαών- έγι­νε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ, την ερευ­νητική ομάδα του κ. Τριαντα­φυλλίδη και το Πανεπιστήμιο της Παβίας της Ιταλίας.

Η ταυτότητα της έρευνας.

Συμμετείχαν, επίσης, άλλα 5 ερευνητικά εργαστήρια δια­φόρων χωρών (από τη Βαγδά­τη μέχρι τη Μόσχα). Τα απο­τελέσματα της έρευνας δημο­σιεύθηκαν στο αμερικανικό περιοδικό «Γενετική του Ανθρώ­που».
Τίτλος της έρευνας «Η προ­έλευση, διασπορά και διαφο­ροποίηση των απλοομάδων Ε και J, του χρωμοσώματος Υ: Συμπεράσματα για τη νεολιθική αποίκιση της Ευρώπης και μετέπειτα μεταναστευτικά γεγονότα στην περιοχή της Μεσογείου».
Στην εργασία, χρησιμο­ποιήθηκαν 44 δείκτες DNA του χρωμοσώματος Υ και προσδιορίστηκε η γενεοτυπική σύσταση στο χρωμόσωμα Υ σε 2.400 άνδρες από 29 δια­φορετικούς πληθυσμούς (από την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Μικρά Ασία, την Αφρική και την Κίνα).
Από την Ελλάδα αναλύθη­κε η γενετική σύσταση 143 ανδρών.

Ιδιαίτερο βάρος δόθη­κε στη διερεύνηση των απλο­ομάδων Ε και J του χρωμο­σώματος Υ.
Μεταδώσαμε το γενετικό μας κώδικα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στην έρευνα δεν αποκαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Κι έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Ελλάδα για 400 χρόνια και όλοι θα περίμεναν πως θα υπήρχε κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών. Κι, όμως, δεν έχει επηρεασθεί ούτε στο ελάχιστο.
«Με 400 χρόνια σκλαβιάς περιμέ­ναμε πως θα υπήρχε κάποια μογγολική υπογραφή. Δεν διαπιστώθηκε κάτι τέτοιο και δεν μιλάω μόνο για μία μελέτη, μιλάω για αποτελέσμα­τα άλλων 7 μελετών, διαφόρων ερευ­νητών που βγάζουν αυτό το αποτέ­λεσμα.

Συγκεκριμένα, σε 925 δείγ­ματα Ελλήνων ανδρών, δείχνουν ότι μόνον κατά 0,4% οι Έλληνες δεν είναι Καυκάσιοι. Δεν αλλάζει αυτό με τίπο­τε. Οι Έλληνες είναι καυκάσια φυλή» Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει για τους Ισπανούς. Η κατάληψη της Ισπανίας από τους Άραβες τεκμηριώνεται στην έρευνα, εφόσον οι Άραβες άφησαν την «υπογραφή» τους και το DNA τους.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι σε σημαντικό ποσοστό οι σημερινοί κάτοικοι της Ισπανίας έχουν αραβική προέλευση.

Η μελέτη κατέρριψε επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυρίζονταν ορισμένοι, πως οι Έλληνες, την εποχή του μεγά­λου πολιτισμού, τον 4ο και 5ο π.Χ. αιώνα, ήταν μαύροι. Όλες οι μελέ­τες τεκμηριώνουν τη γενετική συνέ­χεια του ελληνικού πληθυσμού» είναι η επισήμανση του καθηγητή, ο οποί­ος αναφέρει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό:
«Σε μεγάλο ποσοστό, οι Έλληνες μετα­δώσαμε το DNA και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το DNA των Ελλήνων, "μοι­άζει" πιο πολύ με αυτό των Ιταλών πρώτα, μετά με των Γάλλων, στη συνέ­χεια με των Ισπανών και τελευταία με των Τούρκων.
Τα στοιχεία της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως: Τεστ πατρότη­τας, εγκληματικές υποθέσεις και, κυρίως, χρησιμοποιούνται για να βρε­θεί η προδιάθεση των ατόμων για διάφορες ασθένειες».

Η υπογραφή των Ελλήνων αποκαλύπτεται στη Νότια Ιταλία.
Ο Κ. Τριανταφυλλίδης αναφέρεται στην έρευνα και στα κύρια συμπεράσματα της:
«Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι το εξής: Από τη Νότια Βαλκανική, δηλαδή, από τις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης, της Κεντρικής Μακε­δονίας και της Θεσσαλίας ξεκίνησε η μετακίνηση των εποίκων, ακολουθώντας την κοιλάδα του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη και έφτασαν στις βόρειες περιοχές.

Οι Έλληνες δηλαδή, ξεκίνησαν και πήγαν στην Ευρώπη από τη Μακεδονία και άλλες περιοχές και μετέφεραν με τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη Δυτική Ευρώπη».
Στο σημείο αυτό, ο καθηγητής καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι έχουμε επηρεασθεί -γενε­τικά- από τους Σλάβους:
«Όπως γνωρίζουμε σε διάφορες περιόδους έχουν έρθει Σλάβοι στην Ελλάδα.

To DNA των Ελλήνων δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτό των Σλάβων. Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η ομάδα, που χαρακτηρίζει τους Σλάβους, έχει μία συχνότητα 50% σε αυτούς και μια συχνότητα 10% στους Έλληνες, όση είναι και στην Εγγύς Ανατολή. Γεγο­νός που σημαίνει ότι οι επιμειξίες ανάμεσα στους Σλάβους και τους Έλληνες πρέπει να έγιναν σε τόσο μικρή συχνότητα, ούτως ώστε να μη διαπι­στώνονται σήμερα με τις μεθοδολογίες DNA.

Σημαντικό στοιχείο με μεγάλη σημασία είναι το εξής: Η σύγκριση του DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με εκείνο των κατοίκων της Νότιας Ιταλίας δείχνει ότι οι κάτοικοι της Ιταλίας, -Απουλία, Καλαβρία- σε ποσοστό περίπου 20%, έχουν το ίδιο DNA με τους Έλληνες. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές αυτές αποικίστηκαν σε ιστορικούς χρόνους από Έλλη­νες, π.χ. Πελοποννήσιους.

Στην εργασία ελέγ­χθηκε η γενετική συνεισφορά των Ελλήνων αποί­κων σε σχέση με τους πιθανούς νεολιθικούς κατοί­κους της εποχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το χρωμόσωμα Υ, σε ποσοστό τουλάχιστον 7% των ανδρών της Καλαβρίας και 22% της Απουλίας, προέρχεται από Έλληνες.
Για άλλη μία φορά τεκμηριώνεται ότι η Μεγά­λη Ελλάδα αποτελείτο κυρίως, από ελληνικούς πληθυσμούς και θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αποτύπωμα, η υπογραφή αυτών των Ελλήνων, εξακολουθεί να αποκαλύπτεται ύστερα από 2.500 χρόνια μετά, πάλι, στους κατοίκους της Νότιας Ιταλίας».

Τα θέματα Χημείας των εισαγωγικών εξετάσεων του 1970 τη χρονιά.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Θεωρία: Ηλεκτρονική εξήγησις του σθένους και της χημικής συγγενείας. Ανίχνευσις και προσδιορισμός άνθρακος και αζώτου εις τας οργανικάς ενώσεις. Προέλευσις, παρασκευή και ιδιότητες του μαγνησίου.
Άσκηση: Μια σειρά αντιδράσεων ανόργανης χημείας
Πρόβλημα: Από ποσοτικά δεδομένα της εξουδετέρωσης διαλύματος διδυνάμου οξέος Η2Α από διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου να βρεθεί το ΜΒ του οξέος. Υπολογισμός ποσότητος υδροξειδίου του καλίου, με προσμείξεις, για την μετατροπή ίσης ποσότητος του οξέος σε όξινο άλας του καλίου.

ΦΥΣΙΚΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ – ΓΕΩΠΟΝΟΔΑΣΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Θεωρία: Νόμος των απλών πολλαπλασίων (Dalton) και εξήγησις αυτού. Μεταλλουργία και ιδιότητες του κασσιτέρου. Γενικά περί αλδεϋδών και κετονών. Ιδιότητες και χρήσεις της ακεταλδεϋδης.
Άσκηση: Από ανθρακασβέστιο αντιδράσεις παρασκευής ακετυλένιου, ασβεστοκυαναμίδιου, χλωροφόρμιου, ακετόνης και νιτροβενζόλιου.
Πρόβλημα: Εύρεση εκατοστιαίας σύστασης μίγματος ανθρακικού νατρίου και όξινου ανθρακικού νατρίου, από τη μάζα του μίγματος και από την αύξηση της μάζας δοχείου που περιέχει στερεό ΚΟΗ, όταν σ’ αυτό διαβιβασθεί το αέριο της αντίδρασης υδροχλωρικού οξέος με το δεδομένο μίγμα, και στη συνέχεια (δεύτερη ερώτηση) το βάρος μη καθαρού NaOH για την μετατροπή του NaHCO3 σε Νa2CO3.
( Ε! πολύ θα’ θελα να είχα ένα αντίγραφο ή το ίδιο το τετράδιο του γραπτού μου, τον Σεπτέμβριο του 1970, στο τότε κτίριο του Παν/μίου Ιωαννίνων επί της Δόμπολη, και μόνο η θεωρία έπιανε 7-8 σελίδες στα βιβλία Μανωλκίδη ή Παπαγεωργίου. Αλήθεια έπρεπε να γράψουμε από εκεί, ή έφτανε μόνο το τότε ολιγοσέλιδο βιβλίο του ΟΕΔΒ, κανείς δεν μας είχε διαφωτίσει.
Ποιος πτυχιούχος χημικός θυμάται να μας πει τη μεταλλουργία και τις ιδιότητες του κασσίτερου;
Πρόσφατα καθηγητής της Βιοχημείας σε μια Ιατρική Σχολή, σε τμηματικές εξετάσεις έβαλε μεταξύ των άλλων σαν θέμα να γράψουν οι φοιτητές/τριες τον χημικό – συντακτικό τύπο κάποιας βιταμίνης. Ένας τολμηρός, ριψοκίνδυνος φοιτητής ρώτησε τον καθηγητή αν μπορεί ο ίδιος να γράψει τον πολύπλοκο τύπο – καλύτερα έπρεπε να τον ρωτήσει σε τι θα χρησιμεύσει, μπορούσε π.χ. ο κ. καθηγητής να ζητήσει μόνο τις χαρακτηριστικές ομάδες της βιταμίνης ή τυχόν άλλες σημαντικές πληροφορίες του μορίου της βιταμίνης. Ο κ. «καθηγητής» δεν δίστασε να απαντήσει « εσύ είσαι φοιτητής και πρέπει να γνωρίζεις τον τύπο, εγώ είμαι καθηγητής…»)

ΙΑΤΡΙΚΟΣ – ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Θεωρία: Ισχύς οξέων και βάσεων. Από τι εξαρτάται αύτη. Δώσατε παραδείγματα ισχυρών και ασθενών βάσεων και οξέων. Παρασκευή και ιδιότητες του μυρκηκικού και του οξαλικού οξέος. Μοριακοί και συντακτικοί τύποι. Δώσατε παραδείγματα ισομερών και πολυμερών ενώσεων. (ΝΑΙ μόνο αυτά, σχεδόν 5,6 σελίδες θεωρίες από τα φροντιστηριακά βιβλία χημείας Μανωλκίδη – Μπέζα, Παπαγεωργίου – Λιάτη, Κυριακού κλπ)
Άσκησις: Σειρά αντιδράσεων που ξεκινούσαν από θέρμανση χλωριούχου αμμώνιου με οξείδιο του ασβεστίου. Οξείδωση του παραγομένου αερίου Α σε υψηλή θερμοκρασία παρουσία λευκοχρύσου. Το νέο αέριο Β σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα προς αέριο Γ. Το αέριο Γ σε αντίδραση με ύδωρ προς διάλυμα Δ. Το διάλυμα Δ σε αντίδραση με φωσφόρο, και άλλο μέρος του Δ με πυκνό θειϊκό οξύ προς διάλυμα Ε. Το διάλυμα Ε σε αντίδραση με γλυκερίνη, και σε αντίδραση μετά τολουολίου.

Πρόβλημα: Υδρογόνωση ορισμένης ποσότητας ακετυλένιου προς αιθυλένιο και αιθάνιο με αναλογία μορίων 1 προς 4. Πόσο θειϊκό οξύ απαιτείται σε αντίδραση με ψευδάργυρο που θα δώσει το υδρογόνο της υδρογόνωσης, και πόσο χλωρικό κάλιο θα χρειασθεί να δώσει το οξυγόνο για την τέλεια καύση των προϊόντων της υδρογόνωσης.



Τα θέματα Χημείας του Πολυτεχνικού, Φυσικομαθηματικού - Γεωπονοδασολογικού, Ιατρικού - Φαρμακευτικού κύκλου του 1970 τη χρονιά.

Τα θέματα του Τεχνικού κύκλου, και ένα σταυρόλεξο του Αστέριου Σχοινά, καθηγητού Φυσικών - τότε- στο Γυμνάσιο Φαρσάλων.

Λύσεις των ασκήσεων των θεμάτων σε επιμέλεια Ν. Πάγκαλου - Ε. Συμβώνη Χημικών.

Βακτήριο ξυπνά έπειτα από 120.000 χρόνια στην κατάψυξη.

Ένα νέο είδος βακτηρίου, που ανακαλύφθηκε κάτω από έναν παγετώνα πάχους 3 χλμ στη Γροιλανδία, ξαναζωντάνεψε σε αμερικανικό εργαστήριο έπειτα από 120.000 χρόνια απομόνωσης. Οι επιστήμονες ελπίζουν τώρα να του αποσπάσουν πληροφορίες για τη ζωή σε ακραίες συνθήκες.

Παραμένει πάντως άγνωστο εάν το νέο μικρόβιο -βαφτίστηκε Herminiimonas glaciei- επέζησε σε λανθάνουσα κατάσταση, ή αν παρέμενε μεταβολικά ενεργό μέσα στον πάγο. «Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα» παραδέχτηκε στο LiveScience.com η Τζιν Μπρέντσλεϊ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Όταν εκτίθενται σε ακατάλληλες συνθήκες, πολλά βακτήρια έχουν την ικανότητα να μετατρέπονται σε ανθεκτικά σπόρια που δεν χρειάζονται τροφή και οξυγόνο. Όταν οι συνθήκες ξαναγίνουν φιλόξενες, τα σπόρια ενεργοποιούνται και δίνουν νέες αποικίες.

Το Herminiimonas glaciei ίσως κατάφερε να παραμείνει δραστήριο μέσα στον πάγο χάρη στο ιδιαίτερα μικρό μέγεθός του: ο μονοκύτταρος οργανισμός είναι 10 με 50 φορές μικρότερος από το κοινό βακτήριο Escherichia coli και επομένως έχει μεγαλύτερη αναλογία επιφάνειας-όγκου, χαρακτηριστικό που διευκολύνει την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών από το περιβάλλον.

Προκειμένου να ανανήψει το κατεψυγμένο μικρόβιο, οι ερευνητές επώασαν τα δείγματα για επτά μήνες στους 2 βαθμούς Κελσίου και για ακόμα τέσσερις μήνες στους 5 βαθμούς Κελσίου. Το βακτήριο τελικά ξύπνησε και σχημάτισε καφέ-μοβ αποικίες.

Πάντως το Herminiimonas glaciei δεν είναι το μόνο βακτήριο που γύρισε από το κρύο. Η Δρ Τζένιφερ Λάβλαντ-Κούρτζ, μέλος της ερευνητικής ομάδας που υπογράφει τη νέα μελέτη, είχε ανακαλύψει νωρίτερα στην ίδια περιοχή το Chryseobacterium greenlandensis, το οποίο επίσης άντεξε στον πάγο για 120.000 χρόνια.

Η μελέτη τέτοιων οργανισμών ίσως προσφέρει στους επιστήμονες ενδείξεις για τις μορφές ζωής που κρύβονται σε αφιλόξενα σημεία της Γης, ή ακόμα για τους οργανισμούς που ίσως εξελίσσονται σε πλανήτες που δεν μοιάζουν με το δικό μας.

Τα κατορθώματα του Herminiimonas glaciei περιγράφονται στο International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology.

Newsroom ΔΟΛ

Η δυναστεία των αρουραίων διήρκεσε 229 χρόνια. Ο αδηφάγος εισβολέας ξεπαστρέφηκε!

Η άγρια ζωή μπορεί επιτέλους να επιστρέψει στο Νησί των Αρουραίων στην Αλάσκα, δύο και πλέον αιώνες μετά την άφιξη των πρώτων αδηφάγων τρωκτικών.

Οι αμερικανικές αρχές χρειάστηκαν 2,5 εκατ. δολάρια για να ξεπαστρέψουν τον εισβολέα.

Από το 1780 το απομακρυσμένο νησί βρισκόταν υπό την κατοχή των νορβηγικών αρουραίων, γνωστών και ως καφέ αρουραίων, των οποίων οι πρόγονοί είχαν προλάβει να πηδήξουν από ένα ιαπωνικό πλοίο που βούλιαξε λίγο έξω από τις ακτές.

Το μεγάλο θύμα της εισβολής ήταν τα άγρια πουλιά του νησιού, καθώς οι αρουραίοι έτρωγαν κάθε εκτεθειμένο αβγό ή νεοσσό.

Η επιχείρηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τις οργανώσεις Nature Conservancy και Island Consevation, ήταν ένα από τα πλέον φιλόδοξα σχέδια για την απομάκρυνση ξενόφερτων, ή ξενικών, ειδών από φυσικά οικοσυστήματα.

Όπως εξήγησε στο Reuters η αμερικανική Υπηρεσία Ιχθύων και Αγριας Ζωής, το περασμένο φθινόπωρο οι υπεύθυνοι της επιχείτησης πέρασαν μια εβδομάδα ρίχνοντας ποντικοφάρμακο από ελικόπτερο.

Οι αρουραίοι είναι τώρα άφαντοι και αρκετά είδη πτηνών άρχισαν να επιστρέφουν στο νησί των 26 τετραγωνικών χιλιομέτρων-ανάμεσά τους η βουνοχιονόκοτα και ο πετρίτης.

Οι υπηρεσίες θα πρέπει τώρα να παρακολουθούν την κατάσταση για τα επόμενα δύο χρόνια πριν κηρύξουν και επίσημα το νησί απαλλαγμένο από τους αρουραίους.

Newsroom ΔΟΛ

Παγκύπριες εξετάσεις 2009 στη Βιολογία: Θέματα και απαντήσεις.

βιολογια παγκ2009

View more PDF documents from totektwra.

.................... ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ απαντησεις - λυσεις.................

απαντ βιολπαγκ2009

View more PDF documents from totektwra.

Θέματα και απαντήσεις Βιολογίας Γ Λυκείου θετικής κατ. Πανελ. εξετάσεων 2009

Τα θέματα της Βιολογίας θετικής κατ. 2009 από την ιστοσελίδα του ΥΠΕΠΘ

Απαντήσεις από το Φροντιστήριο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ

Απαντήσεις από το Φροντιστήριο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟ

Απαντήσεις στην ιστοσελίδα alfavita

Απαντήσεις και σχολιασμός στην ιστοσελίδα της Παν. Έν. Βιοεπιστημόνων.

Δύσκολη η Βιολογία γράφουν Τα Νέα

Αγκάθια στη Βιολογία γράφει Το Έθνος

Θέματα και απαντήσεις στη Βιολογία Γ Λυκείου γεν. παιδείας 2009

Τα θέματα Βιολογίας Γ Λυκείου γενικής παιδείας από το ΥΠΕΠΘ εδω

Απαντήσεις 1) από το φροντιστήριο Πολύτροπο
2) από το φροντιστήριο Πουκαμισάς
3) από την ιστοσελίδα της ΕΡΤ

Απαντήσεις και σχολιασμός θεμάτων από την Πανελλήνια Ένωση Βιοεπιστημόνων

ΘΕΜΑ 1ο

1. αντιστοιχεί στο α

2. αντιστοιχεί στο α

3. αντιστοιχεί στο γ

4. αντιστοιχεί στο δ

5. αντιστοιχεί στο β


ΘΕΜΑ 2ο


1. Τα ζητούμενα στοιχεία εμπεριέχονται στη σελ. 32 του σχολικού βιβλίου:
«Με την βλέννα που … απομακρύνονται από την αναπνευστική οδό»

2. Τα ζητούμενα στοιχεία εμπεριέχονται στη σελ. 86 του σχολικού βιβλίου:
«Όμως τόσο τα φυτά… στην παραγωγή αμμωνίας».

Σχόλιο: Η αναφορά στην δράση των νιτροποιητικών βακτηρίων δεν απαιτείται παρότι συμβάλλει στην σφαιρικότερη προσέγγιση του θέματος.

3. Τα ζητούμενα στοιχεία εμπεριέχονται στη σελ. 47 του σχολικού βιβλίου:
«Ο HIV ανήκει στους ρετροϊούς … νευρικά κύτταρα».

Σχόλια: Είναι θεμιτή αλλά δεν απαιτείται η αναφορά των επιπλέον στοιχείων που περιέχονται στις σελίδες 18 και 20.


ΘΕΜΑ 3ο

Α.

1. Η απάντηση εμπεριέχεται στη σελ. 105 του σχολικού βιβλίου:
«….σχηματίζει μία στιβάδα που διαδραματίζει … μέρος της υπεριώδους ακτινοβολίας».



2. Αιτία:

Η απάντηση εμπεριέχεται στη σελ. 106 του σχολικού βιβλίου:
«…αιτία για την εξασθένηση … στα σπρέι».

Επιπτώσεις:
Η απάντηση εμπεριέχεται στη σελ. 106 του σχολικού βιβλίου:

«Εξαιτίας της ελάττωσης του όζοντος….μεγαλύτερη…» και στη σελ. 105 «Η ακτινοβολία αυτή έχει … καρκίνο του δέρματος».

Β. Οι απαντήσεις εμπεριέχονται στη σελ. 105 του σχολικού βιβλίου:


Το νιτρικό υπεροξυακετύλιο (ΡΑΝ)
«… προκαλείται από την αντίδραση μιας σειράς … υδρογονάνθρακες. Στα προϊόντα της αντίδρασής τους…»

Σχόλιο: Δεν απαιτείται η ονομαστική αναφορά των πρωτογενών ρύπων, παρότι είναι θεμιτή.

«Από τους δευτερογενείς ρύπους…ερεθίζει τα μάτια»

Σχόλιο: Όσον αφορά τις συνέπειες του όζοντος, ως ρύπου, στην υγεία του ανθρώπου, στο σχολικό βιβλίο αναφέρεται ότι επηρεάζει τη λειτουργία του αναπνευστικού συστήματος κατά παρόμοιο τρόπο με τα οξείδια του αζώτου. Συνεπώς, είναι θεμιτή και κρίνεται απαραίτητη για την ολοκλήρωση της απάντησης, η παράθεση των συνεπειών στην υγεία του ανθρώπου από τα οξείδια του αζώτου.


ΘΕΜΑ 4o

α. Η απάντηση εμπεριέχεται στη σελ. 23 του σχολικού βιβλίου «Οι ενδοτοξίνες … ανάλογα με τη φύση τους, συγκεκριμένα όργανα».

β. Η απάντηση εμπεριέχεται στη σελ. 23 του σχολικού βιβλίου «Ανιχνεύεται … εκ νέου από αυτά».

γ. Η απάντηση εμπεριέχεται στη σελ. 25 του σχολικού βιβλίου «Παρεμποδίζουν τη σύνθεση… πλασματικής μεμβράνης».


ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΘΕΜΑΤΩΝ

Τα θέματα χαρακτηρίζονται ως εύκολα και γενικώς σαφή, ενώ άπτονται και ζητημάτων της καθημερινής ζωής, γεγονός που συνάδει με τον χαρακτήρα των μαθημάτων Γενικής Παιδείας.

Πρέπει να επισημάνουμε, όμως, ότι αξιολογείται κυρίαρχα η ικανότητα απομνημόνευσης των μαθητών/τριών, σε βάρος της κριτικής και συνδυαστικής τους ικανότητας.

Η διαβάθμιση δυσκολίας των θεμάτων καθώς και η ανάδειξη της κριτικής σκέψης, εξακολουθούν να παραμένουν ζητούμενα, παρόλο που αποτελούν αναγκαία στοιχεία για την αποτελεσματική αξιολόγηση των μαθητών.

Στα σημεία που προηγούμενα σχολιάστηκαν, θα πρέπει η Κ.Ε.Ε. να δώσει επαρκείς διευκρινήσεις για να εξασφαλιστεί η ισονομία και το αποτελεσματικό της αξιολόγησης.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΣ Π.Ε.Β.

Μόνο Το 54% των Ελληνόπουλων θεωρεί ότι ο Δαρβίνος είχε δίκιο.

Γιατί ο Δαρβίνος δεν πάει σχολείο;
Στην Ελλάδα μόνο οι μισοί μαθητές είναι πεπεισμένοι για την αλήθεια της Θεωρίας της Εξέλιξης όταν στη Βρετανία το ίδιο ποσοστό αγγίζει το 90%! Η εξήγηση είναι απλή: η εκπαίδευσή μας είναι τουλάχιστον αμήχανη απέναντι στο θέμα. Και όμως η καθημερινή μας ζωή είναι γεμάτη «μαθήματα εξέλιξης»...

ΤΟΥ Σ.Ν.ΑΛΑΧΙΩΤΗ Κυριακή 17 Μαΐου 2009 Το Βημα.

Ετος Κάρολου Δαρβίνου το 2009, χαρακτηρισμένο από το παγκόσμιο αφιέρωμα στον μεγάλο φυσιοδίφη που προκάλεσε τη μεγαλύτερη ιδεαλιστική επανάσταση με τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών διά της φυσικής επιλογής και αποκαθήλωσε την ανθρωποκεντρική θεώρηση της ζωής στη Γη, συμβάλλοντας καθοριστικά στην κατανόηση της βιολογικής μας αυτογνωσίας και του κοσμοειδώλου μας· με ό,τι η κατάσταση αυτή συνεπάγεται για την ποιοτική παιδεία μας από τα μαθητικά μας χρόνια.

Το σημαντικό όμως αυτό αφιέρωμα δεν μπορεί να περάσει εύκολα στις τάξεις των σχολείων· και τα παιδιά μας στερούνται αυτόν τον μορφωτικό «μανδύα», απαραίτητο να «περιενδύσει» τη σωστή κοσμοαντίληψή τους. Και τούτο διότι «εγείρονται» διάφορα «οδοφράγματα» που δεν αφήνουν να περάσουν στην τάξη τα κεφάλαια της εξέλιξης, τα οποία παραμένουν φυλακισμένα στις σελίδες των βιβλίων της Βιολογίας της Γ Δ Τάξης του Γυμνασίου και του Λυκείου· διότι απλά η εξέλιξη δεν διδάσκεται καν στο Λύκειο, και στο Γυμνάσιο λίαν ελλιπώς.

Γι΄ αυτό δεν είναι παράδοξο που μια τελευταία μελέτη έδειξε ότι μόνο το 54% των ελληνόπουλων θεωρεί ότι ο Δαρβίνος έχει δίκιο· το ποσοστό αυτό για τα εγγλεζόπουλα είναι 90%! Η κατάσταση αυτή αντανακλά την ιδεολογικο-φιλοσοφική ελευθερία των εκπαιδευτικών αυτών συστημάτων. Στην Αγγλία λ.χ. η θεωρία της εξέλιξης έγινε αποδεκτή μέσα σε έναν χρόνο από τη δημοσίευση του βιβλίου του Δαρβίνου «Η καταγωγή των ειδών διά της φυσικής επιλογής», το 1859, παρά τις πρώτες έντονες αντιδράσεις. Η αντίδραση στη θεωρία αυτή αναδύθηκε 60 χρόνια μετά στις ΗΠΑ με τη διαμόρφωση του «δημιουργισμού», που πριν από λίγα χρόνια μεταλλάχτηκε και έγινε νεοδημιουργισμός με το ψευδοεπιστημονικό «ευφυές σχέδιο». Ευτυχώς όμως που πληθαίνουν οι φωνές φωτισμένων θεολόγων και ιεραρχών, φωνές που ξεκίνησαν από πολύ παλιά, από το Μ. Βασίλειο λ.χ. και τον Αγιο Αυγουστίνο και δυναμώνουν στις μέρες μας, από τον Πάπα π.χ. ή από ορθόδοξους ιεράρχες, για να τονίσουν ότι δεν υπάρχει αντιπαράθεση θρησκείας και εξέλιξης.

Γιατί τότε δεν διδάσκεται στο ελληνικό σχολείο η εξέλιξη; Αν επιχειρήσουμε μια σύντομη διαδρομή προς τα πίσω θα δούμε ότι η διδασκαλία της βιολογίας άρχισε το 1931, αλλά καθιερώθηκε ως αυτόνομο μάθημα το 1969, επί χούντας! Ως το 1976 η προσέγγιση της εξέλιξης γινόταν με αναφορές κυρίως στον δημιουργισμό. Εκτοτε στα βιβλία της βιολογίας αρχίζουν να αναφέρονται ρητώς οι επιστημονικές θέσεις για την εξέλιξη.

Αν θυμηθούμε όμως τι συνέβη με το βιβλίο του Λυκείου «Ιστορία του ανθρώπινου γένους» του 1984-1985, που είχε ένα εξελικτικό σκίτσο και για αυτόν τον λόγο το έκαιγαν, και συγκρίνουμε την κατάσταση εκείνη με τη σημερινή, θα δούμε ότι έχουμε διανύσει «έτη φωτός» στο θέμα της κοινωνικής πέψης και αφομοίωσης της εξέλιξης. Τη δεκαετία του 1980 λ.χ. είχα κάνει πολλές προσκεκλημένες ομιλίες ανά τη χώρα για την εξέλιξη του ανθρώπου και το κλίμα ήταν εκρηκτικό, ενίοτε δε συμπληρωνόταν με προπηλακισμούς ερήμην επιστημονικών επιχειρημάτων. Σήμερα οι αντιδράσεις είναι εντελώς διαφορετικές· με την άρνηση πολλών τέτοιων αντιεξελικτιστών να έχει μεταλλαχθεί σε περιέργεια, και φιλομάθεια, αλλά και σε αποδοχή.

Και πάλι όμως γιατί δεν διδάσκεται η εξέλιξη; Από το 1976 ως το 1999-2000, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι δεν υπήρχε κάποια ιδιαίτερη κινητήρια δύναμη για να επενδυθεί πλήρως η εξέλιξη ως σχολική γνώση. Ωστόσο το φθινόπωρο του 2000 είχα αναλάβει πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και ο διακαής πόθος μου ήταν να φθάσει στα σχολεία η εξέλιξη. Παρά τις συνεχείς όμως εισηγήσεις μας, διότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο μόνο εισηγητικό ρόλο έχει, δεν κατέστη δυνατόν να ενσωματωθεί και το κεφάλαιο της εξέλιξης στη διδακτέα- εξεταστέα ύλη της Γ Δ Λυκείου· κάποιους λόγους «προσεγγίζω» σε άλλο άρθρο μου («Το Βήμα», 13.2.2009), «ενημερώνοντας» τον Δαρβίνο με μια επιστολή μου!

Μια κλειστή «ομπρέλα»
Οσον αφορά το Γυμνάσιο, τα πράγματα θεωρητικά φάνταζαν πιο εύκολα, καθώς είχαμε σχεδιάσει από την αρχή το νέο παιδαγωγικό- εκπαιδευτικό σύστημα της Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης με την εισαγωγή της διαθεματικότητας και είχαμε προχωρήσει αρκετά στην εκπόνηση των νέων βιβλίων, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το βιβλίο Βιολογίας της Γ Δ Τάξης που εμπεριέχει την εξέλιξη με βαρύνουσα μάλιστα διάσταση· σημειώνεται ότι η κατάθεση του κεφαλαίου αυτού έγινε όταν είχα ήδη παραιτηθεί από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

Ωστόσο η εξέλιξη δεν διδάσκεται πάντα. Ενα επιχείρημα που χρησιμοποιείται είναι πως το εν λόγω κεφάλαιο βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου και δεν προλαβαίνουν πολλοί εκπαιδευτικοί να το διδάξουν· βρίσκεται όμως εκεί διότι είναι η «ομπρέλα» όλων των άλλων. Οσοι λοιπόν υποστηρίζουν τέτοια πράγματα ξεχνούν επίσης ότι ο σχεδιασμός που είχαμε κάνει είναι τέτοιος ώστε η διδασκαλία της ύλης όλων των νέων βιβλίων να συμπληρώνεται αξιοποιώντας μόνο το 80% του ετήσιου διδακτικού χρόνου· άρα υπάρχει χρόνος! Μήπως λοιπόν φταίει η ευαισθητοποίηση και η επιμόρφωση ή και κάποια αθέατη πολιτική; Ο,τι και να συμβαίνει, το πρόβλημα παραμένει και μετατρέπεται σε πρόβλημα της ποιοτικής παιδείας των παιδιών μας.

Αλλά ακόμη και αν φθάσουμε στο σημείο να διδάσκονται τα κεφάλαια της εξέλιξης στα βιβλία της Γ Δ Τάξης του Γυμνασίου και του Λυκείου, υπάρχει και άλλο πρόβλημα. Π.χ. σε κανένα βιβλίο δεν αναδεικνύεται η ενοποιητική δυναμική της εξέλιξης· δεν συνδέεται ουσιαστικά με το βασικότερο επίπεδο προσέγγισής της που είναι το γενετικό, οι αλλαγές στις γονιδιακές συχνότητες και η γενετική συνέχεια των ειδών, ενώ αναδεικνύεται υπέρμετρα η σημασία των παλαιοντολογικών (απολιθώματα) στοιχείων και όχι των αποδεικτικών μηνυμάτων του DΝΑ, που αντ΄ αυτών προβάλλεται η μερική βιοχημική διάσταση στο επίπεδο των πρωτεϊνών, κυρίως στο βιβλίο του Γυμνασίου στο οποίο μάλιστα υπάρχουν πολύ περισσότερες αστοχίες ή αντιφάσεις· όπως π.χ. η αναφορά στη μια σελίδα ότι «η συγγένεια των Νεάντερταλ με τους σύγχρονους ανθρώπους δεν είναι ξεκάθαρη»(!) και στην επομένη πως είναι «στενοί συγγενείς μας»(!)· όλα ανθρώπινα λάθη, βέβαια, που μπορούν να διορθωθούν.

Το κεφάλαιο της εξέλιξης εμπεριέχεται στα εν λόγω βιβλία με αποσπασματικό επίσης τρόπο, καθώς τα θέματά του δεν συνδέονται με κανένα άλλο κεφάλαιο-θέμα για να αξιοποιηθεί η εξέλιξη ως συνεκτικό δίκτυο όλων των βιολογικών κλάδων. Πώς λοιπόν θα γίνει κατανοητό ότι η εξέλιξη δεν είναι κάτι αφηρημένο αλλά οι αλλαγές του DΝΑ δείχνουν όλη την εξελικτική ιστορία των ειδών; Η επιλεκτική επίσης παράθεση των βιβλιογραφικών αναφορών, με την παράλειψη ελληνικών συγγραμμάτων γενετικής ή εξέλιξης λ.χ., που δεν είναι και πολλά, είναι ένα πρόβλημα για όποιον θέλει να πλουτίσει τις γνώσεις του· άλλωστε η εξέλιξη έγινε αποδεκτή όταν εντάχθηκε στη γενετική. Σημασία πάντως έχει πρωτίστως το πότε θα αρχίσει να διδάσκεται στα σχολεία η εξέλιξη· για να μιλάμε για μαθητές με πληρέστερη εκπαίδευση και ποιοτικότερη παιδεία· τον λόγο έχει πρωτίστως το υπουργείο.

7 ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ

Ακόμη και το παραδοσιακό φύτεμα του «φασίολου» μπορεί να εξελιχθεί σε ένα καλό μάθημα εξέλιξης, μέσα από μια διαθεματική προσέγγιση Βασική παιδαγωγική αρχή είναι η πρόκληση ενδιαφέροντος στον μαθητή, καθώς μια ανιαρή και αποσπασματική διδασκαλία αποκομμένη από την καθημερινή ζωή προκαλεί και μιαν ανιαρή ανταπόκρισή του. Η εξέλιξη με καθαρά διεπιστημονική βάση και ουσιαστική διαθεματική διάσταση, καθώς αξιοποιούνται διάφορες επιστήμες για να γίνει κατανοητό το θέμα και προσεγγίζονται αξίες και στάσεις που αφορούν το κοσμοείδωλό μας και τα υπαρξιακά μας ζητήματα, είναι ένα θέμα ιδιαίτερου παιδαγωγικο-εκπαιδευτικού ενδιαφέροντος, που μπορεί εύκολα να προωθήσει το μαθησιακό όφελος των μαθητών.

1. Υπό το πρίσμα αυτό ένα πρώτο υποστρωματικό βασικό στοιχείο της διδασκαλίας της εξέλιξης είναι η κατανόηση από τον εκπαιδευτικό ότι η διδαχή οποιουδήποτε θέματος της μοντέρνας βιολογίας δεν έχει νόημα αν δεν επενδύεται και με εξελικτικές προεκτάσεις-διασυνδέσεις. Π.χ. μιλώντας για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς ή για τη βιολογία και την ιατρική στο κεφάλαιο «Γενετική Μηχανική και Βιοτεχνολογία», μπορεί να κάνει μια σπερματική εισαγωγή στην εξέλιξη προετοιμάζοντας τα παιδιά για το επόμενο κεφάλαιο της εξέλιξης, παρακινώντας την περιέργεια τους· γι΄ αυτό θα πρέπει να σχολιαστεί διαθεματικά η εξελικτική διάσταση της γενετικής τροποποίησης σε σχέση με τη φυσική επιλογή, όπως και της εξέλιξης της ανθεκτικότητας των μικροβίων στα αντιβιοτικά ή των εντόμων στα εντομοκτόνα, διασυνδέοντας τα δύο κεφάλαια, αν και τέτοιες διασυνδέσεις δεν διευκολύνονται από το βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου. Γι΄ αυτό ο εκπαιδευτικός καλείται να διαμορφώσει τις απαραίτητες γνωσιακές γέφυρες.

Αλλά και στο βιβλίο της Γ΄ Λυκείου, το κεφάλαιο «Ανθρωπος και Υγεία» ενδείκνυται ιδιαίτερα για συστηματοποιημένες εξελικτικές προεκτάσεις- διασυνδέσεις· το βιβλίο αυτό βέβαια δεν γράφτηκε στο πλαίσιο της διαθεματικότητας, αλλά όλα του τα κεφάλαια είναι ιδανικά για τέτοιες ολιστικές, διαθεματικές δηλαδή προσεγγίσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να καλύψουν, άτυπα τουλάχιστον αλλά ουσιαστικά, το βασικό μέρος του κεφαλαίου της εξέλιξης, στο οποίο αλλού υπάρχουν παρωχημένες και υπέρμετρα αναπτυγμένες υποενότητες, όπως εκείνη για τον Λαμάρκ, και αλλού υποβαθμίζεται ή γίνεται ανύπαρκτη η έμφαση που έπρεπε να δοθεί στη γενετική συνέχεια των ειδών.

2. Ενα δεύτερο διδακτικό στοιχείο αφορά την ανάδειξη της σχέσης της εξέλιξης με τη καθημερινή ζωή και συνακόλουθα με την ποιότητα ζωής του ανθρώπου. Π.χ. μπορεί να τονιστεί ότι η έρευνα πολλών ασθενειών εξαρτάται από τις τεχνικές και τις μεθοδολογίες της εξελικτικής γενετικής και βιολογίας· όπως λ.χ. η εξελικτική απαρχή του ιού του ΑΙDS, η ταυτοποίηση πολλών νεοεμφανισθεισών ασθενειών με εξελικτικές μελέτες και η αντιμετώπισή τους με θεραπευτικές στρατηγικές που βασίζονται στις εξελικτικές αρχές, οι οποίες εφαρμόζονται επίσης στα θέματα φυτικής και ζωικής παραγωγής. Κατανοώντας λοιπόν τέτοιας μορφής διασυνδέσεις οι μαθητές θα αναπτύσσουν περισσότερο ενδιαφέρον που θα τους βοηθήσει να κατακτήσουν ευκολότερα και βαθύτερα το θέμα της εξέλιξης· και ότι απορρίπτοντας την εξέλιξη απορρίπτουμε και την ιατρική λ.χ. ή άλλες επιστήμες.

3. Ενα τρίτο διδακτικό στοιχείο είναι η αξιοποίηση της πρωτοβουλιακής δράσης του εκπαιδευτικού για να αξιοποιεί παραδείγματα από το σχετικό λογισμικό ή από δημοφιλή ΜΜΕ· εφημερίδες λ.χ., τηλεόραση, Διαδίκτυο· παραδείγματα που θα αναδεικνύουν λ.χ. ανακαλύψεις νέων ειδών ή αφανισμούς άλλων λόγω της περιβαλλοντικής κακοποίησης, θέματα δικονομικής γενετικής για επιβεβαίωση ή απόρριψη ενόχου εγκλήματος ή πατρότητας κάποιου αναγνωρίσιμου προσώπου· ακόμη και εθνολογικά θέματα· προσεγγίσεις που βασίζονται σε εξελικτικές τεχνικές αποκάλυψης δεικτών DΝΑ, οι οποίοι αξιοποιούνται για ειδικές φυλο γενετικές αναλύσεις, ουσιαστικοποιώντας στην πράξη την έννοια της εξέλιξης.

4. Τέταρτο διδακτικό στοιχείο αποτελεί η προσπάθεια του εκπαιδευτικού να κατανοήσουν οι μαθητές ότι η εξέλιξη δεν ερευνάται μόνο στην ιστορική της διάσταση, αλλά μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα και στο εργαστήριο ή στο πεδίο. Π.χ. πρόσφατες έρευνες ανάλυσης «απολιθωμένου» γονιδιωματικού DΝΑ του Νεάντερταλ έδειξαν ότι δύσκολα διακρίνεται γενετικά από τον σύγχρονο άνθρωπο, πληροφορία που έχει περάσει και στις εφημερίδες· όπως και άλλες που επιδιώκουν κλωνοποίηση καλοδιατηρημένου γονιδιώματος αφανισθέντων ειδών για να τα «αναστήσουν»! Να τονιστεί επίσης ότι με την προσομοιωτική υπολογιστική τεχνική μπορούμε να επαναδομήσουμε αρχαία γονίδια και πρωτεΐνες και να μελετήσουμε τη λειτουργία τους! Πληροφορίες αυτής της μορφής εξάπτουν τη φαντασία των μαθητών και ο εκπαιδευτικός μπορεί να τις αναζητεί και να τις βρίσκει εύκολα.

5. Ενα πέμπτο διδακτικό στοιχείο αντανακλά η έμφαση που πρέπει να δοθεί στη σημασία της γενετικής ποικιλότητας πάνω στην οποία δρα η φυσική επιλογή. Π.χ. με το παράδειγμα ότι η φυσική επιλογή δεν μπορεί να δράσει σε έναν πληθυσμό «κλωνοποιημένων» ανθρώπων, άρα δεν θα υπάρξει εξέλιξη, χωρίς την οποία ένα είδος αφανίζεται, γίνεται κάθετη προέκταση-διασύνδεση με τη βιολογία της Β΄ Λυκείου, και αναδεικνύεται η σημασία τόσο της γενετικής ποικιλότητας όσο και της φυσικής επιλογής, ο ορισμός της οποίας πρέπει να γίνει σαφής, προεκτεινόμενος στη θεωρία της μοντέρνας σύνθεσης, για να γίνει πιο κατανοητή με το παράδειγμα.

6. Εκτο διδακτικό στοιχείο είναι ότι η εξελικτική θεωρία έχει εξελιχθεί από την εποχή του Δαρβίνου ως σήμερα· και ότι η εξέλιξη δεν είναι συνώνυμη της φυσικής επιλογής, καθώς υπάρχει και η γενετική παρέκκλιση που αλλάζει τυχαία ορισμένες γονιδιακές συχνότητες. Διαφορετικά η εξέλιξη δέχεται επιθέσεις από αντιεξελικτιστές που θέλουν να «δομήσουν» έναν αχυράνθρωπο- δημιούργημα της εξίσωσης, εξέλιξη = φυσική επιλογή, για να αναδείξουν μετά ότι η φυσική επιλογή δεν είναι ο μοναδικός μηχανισμός εξελικτικής αλλαγής και να προβάλουν τελικά την ιδέα της ύπαρξης «κάτι άλλου», του ευφυούς σχεδίου δηλαδή, προκαλώντας την επιδιωκόμενη σύγχυση, που δεν οδηγεί στη μάθηση.

7 Ενα έβδομο διδακτικό στοιχείο που πρέπει να τονιστεί είναι τα μεγάλα χρονικά διαστήματα τα οποία απαιτούνται για τις παρατηρήσιμες μεγάλες εξελικτικές αλλαγές, καθώς οι μαθητές αποδέχονται πιο εύκολα ότι η εξέλιξη συμβαίνει σε μικρά χρονικά διαστήματα και δυσκολεύονται να κατανοήσουν ότι η ζωή στη Γη έχει ιστορία κοντά στα 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Αν αντιληφθούν όμως ότι η εξέλιξη εκτυλίσσεται και σήμερα, όπως καταδεικνύεται από πληθώρα ευρημάτων και με μεθόδους όμοιας προσέγγισης με εκείνες που χρησιμοποιούνται από άλλες επιστήμες, τότε θα κατανοήσουν ότι η ίδια διεργασία συνέβαινε και στο παρελθόν, κατακτώντας μια ολιστικότερη αντίληψη της εξέλιξης.

Σε πρόσφατη λ.χ. διάλεξή μου για τον Δαρβίνο, ένας ακροατής ήγειρε το πρόβλημα ότι δεν έχει δει ποτέ κανένας άνθρωπος να δημιουργείται νέο είδος. Μπορεί η ένσταση αυτή να είχε κοινωνικοθρησκευτικό υπόστρωμα, αλλά σίγουρα και άγνοια ως προς το ότι έχουν παρατηρηθεί και εξελικτικές μεταβολές πάνω από το είδος· άλλη μία επίπτωση της μη διαθεματικής κατάκτησης του θέματος.

Θα πρέπει να τονιστεί επίσης ότι η πρωτοβουλιακή διδακτική ελευθερία που παρέχει στον εκπαιδευτικό κυρίως του Γυμνασίου το διαθεματικό παιδαγωγικο-εκπαιδευτικό σύστημα, του δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιεί και όποια άλλη αποτελεσματική διδακτική παρέμβαση κρίνει σκόπιμη. Ο εκπαιδευτικός του Λυκείου είναι περιορισμένος, αλλά μπορεί να κάνει επίσης, εύκολα, προεκτάσεις- διασυνδέσεις με την εξέλιξη. Ολα αυτά βέβαια απαιτούν προσεγγίσεις, όπως η διαθεματική· απαιτούν επίσης περισσότερο χρόνο και κόπο από τον εκπαιδευτικό· αλλά προσφέρουν και περισσότερη ικανοποίηση για όποιον βούλεται να είναι μεγάλος δάσκαλος που εμπνέει· ο καλός δάσκαλος δεν αρκεί.

Ο κ. Σ. Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής.

Σχετικά 1) Πως θα "χωνέψουμε" την εξέλιξη;

Θέματα Βιολογίας Γ Λυκείου θετ. από ΤΑ ΝΕΑ - 5 Απρ. 2006.

Θέματα Βιολογίας Γ Λυκείου θετ. από ΤΑ ΝΕΑ (6 Μαϊου 2003)

Θέματα Βολογίας Γ Λυκείου θετ.κατ. από ΤΑ ΝΕΑ (19 Δεκ. 2005)

Τρείς ιοί συνασπίστηκαν σε ένα, τον ιό της γρίπης των χοίρων.

(Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο e-epiloges Dionysos)

Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Ασθενειών (ECDC), ο νέος ιός Α/Η1Ν1 περιέχει γενετικό υλικό από ιούς της γρίπης των χοίρων, των πτηνών και του ανθρώπου.
Ο χοίρος μπορεί να μολυνθεί όχι μόνο από ιούς της γρίπης των χοίρων, αλλά και από ιούς της γρίπης των πτηνών καθώς και από ιούς της γρίπης του ανθρώπου. Έτσι στον οργανισμό του χοίρου μπορούν να υπάρξουν ταυτόχρονα αυτοί οι διαφορετικοί ιοί, πράγμα όμως λίγο δύσκολο, και να έχουμε ανάμειξη του γενετικού τους υλικού. Αυτή η δυνατότητα οδήγησε στο γεγονός να γίνει γνωστή αρχικά, σαν “γρίπη των χοίρων”, η παρούσα γρίπη που ξέσπασε στο Μεξικό
Αυτό όμως είναι λάθος (όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Friedrich-Löffler Institut της Γερμανίας: εφημερίδα Die Zeit), γιατί αυτός ο τύπος του νέου ιού δεν έχει απομονωθεί σε κανένα τέτοιο ζώο σε όλο τον κόσμο. Κανένας χοίρος, πουθενά, δεν πάσχει από αυτόν τον νέο ιό. Προκαλεί επιδημία στον άνθρωπο και όχι στο χοίρο ( Οι άνθρωποι δε μπορούν να κολλήσουν τη γρίπη μέσω της κατανάλωσης χοιρινού κρέατος. Εξάλλου το μαγείρεμα του χοιρινού σε θερμοκρασία 71 βαθμών Κελσίου σκοτώνει τους ιούς της γρίπης) . Πρόκειται λοιπόν στην ουσία για ένα νέο ιό της ανθρώπινης γρίπης, που έχει όμως και στοιχεία των ιών της γρίπης των χοίρων και των πτηνών. Πως παράχθηκε; Δεν είναι βέβαια απίθανο να μεταλλάχθηκε μόνος του στη φύση, όμως είναι πολύ εύκολο να παραχθεί στο εργαστήριο με γενετική τροποποίηση. Μέχρι τώρα έχουν μελετηθεί πλήρως οι κώδικες πολλών ειδών βακτηρίων και ιών από τους γενετιστές επιστήμονες . Γνωρίζουν προφανώς πώς και τι μετάλλαξη μπορούν να προκαλέσουν στους γνωστούς ιούς της γρίπης των πτηνών και των χοίρων, όταν τους φέρουν σε επαφή στο εργαστήριο με τους ιούς της ανθρώπινης γρίπης. Από κει και πέρα- χωρίς να είμαι οπαδός της συνομοσιολογίας-το πείραμα μπορεί να επεκταθεί και σε φυσικές συνθήκες. Το ίδιο μήπως δεν κάνουν οι εταιρείες με τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς (μεταλλαγμένα) στη γεωργία, ενάντια στους οποίους προσπαθούμε να αντισταθούμε τα τελευταία χρόνια;
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η γρίπη θα πρέπει να ονομασθεί “Αμερικάνικη γρίπη”, όπως ήδη την αποκαλούν πολλοί.
Σύμφωνα με το πολύ γνωστό επιδημιολογικό Ινστιτούτο Robert-Koch του Βερολίνου, στη Γερμανία π.χ., κάθε χρόνο ασθενούν από την ανθρώπινη γρίπη (Influenza) το 10-20% του πληθυσμού και πεθαίνουν 8.000-11.000 άνθρωποι, βέβαια ηλικιωμένοι βασικά και άνθρωποι με αδύνατο ανοσοποιητικό σύστημα. Δεν γίνεται λόγος για επιδημία φυσικά.
Στο Μεξικό από τον νέο ιό έχουμε αρκετούς θανάτους, αλλά δεν είναι γνωστός ο αριθμός των ανθρώπων που νόσησαν. Αν πρόκειται για μεγάλο αριθμό που νόσησαν χωρίς να δώσουν σημασία στην αιτία, τότε το ποσοστό των θανάτων πιθανά να είναι μικρότερο ή κανονικό, συγκριτικά με τους θανάτους από τους άλλους γνωστούς ιούς της ανθρώπινης γρίπης. Επιπλέον οι περιπτώσεις των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων στις άλλες χώρες δεν είναι θανατηφόρες (μόνο στις ΗΠΑ είχαμε θάνατο ενός νηπίου;).
Στο παρελθόν είχαμε πολύ λίγες περιπτώσεις ξεσπάσματος της γρίπης των χοίρων στον άνθρωπο με πιθανή μετάδοση απευθείας από το ζώο.

Στα προηγούμενα 4 χρόνια υπήρξαν 12 περιπτώσεις, οι οποίες όμως ξεπεράσθηκαν χωρίς θάνατο(στην τωρινή έχουμε μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο). Η αμερικάνικη υπηρεσία επιδημιολογίας αναφέρει οτι το μεγαλύτερο ξέσπασμα συνέβη το 1976 μεταξύ αμερικανών στρατιωτών στο Fort Dix του New Jersey. Ασθένησαν τότε τέσσερις και πέθανε ένας στρατιώτης. Εδώ πρέπει να έγινε μετάδοση από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά οι ακριβείς συνθήκες έμειναν ανεξήγητες. (μήπως επρόκειτο για πείραμα;[1]).

Η Αμερικάνικη, η Ευρωπαϊκή, αλλά και άλλες Υπηρεσίες υπεύθυνες για τις Επιδημίες, προτείνουν σαν φάρμακα αντιμετώπισης της νόσου σήμερα τα εξής: Tamiflu (Oseltamivir) και Relenza (Zanamivir).

Σταματούν την ανάπτυξη του ιού στον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά θα πρέπει να λαμβάνονται είτε προληπτικά είτε εντός 48 ωρών από την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων. Δεν υπάρχει προς το παρόν αντίστοιχο εμβόλιο για τον άνθρωπο. Τα υπάρχοντα για την ανθρώπινη γρίπη εμβόλια μπορεί να βοηθήσουν, γιατί ο νέος μεταλλαγμένος (ή μήπως γενετικά τροποποιημένος;) ιός έχει ομοιότητες με τους ιούς της ανθρώπινης γρίπης, δεν είναι όμως γνωστό σε ποιό βαθμό.
Η εταιρεία βιοτεχνολογίας Gelead Sciences έχει την πατέντα ( τα δικαιώματα) του φαρμάκου Tamiflu, που παρασκευάζεται από την φαρμακευτική εταιρεία Roche ,και παίρνει το 10% από τις πωλήσεις του(μεγαλομέτοχός της ήταν και ο Ντόναλντ Ράμσφελντ, ο πρώην υπουργός πολέμου της κυβέρνησης Μπούς,[2] ).Το φάρμακο έγινε ανάρπαστο και εξαφανίστηκε από τα φαρμακεία πολλών χωρών, μεταξύ των οποίων και της χώρας μας, πριν τρία χρόνια, όταν επικράτησε η υστερία με την γρίπη των πτηνών.

Η μετοχή της εταιρείας τότε εκτοξεύθηκε από τα 35 στα 47 δολ. Σήμερα φαντάζομαι θα γίνει το ίδιο.
Το φάρμακο με την εμπορική ονομασία Relenza αναπτύχθηκε από την Biota Holdings της Αυστραλίας και από το 1999 παρασκευάζεται και εμπορεύεται από την πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία GlaxoSmithKline και η οποία στην ιστοσελίδα της θυγατρικής της στη Γερμανία διατείνεται οτι στον αγώνα δρόμου για την παρασκευή του εμβολίου που θα σταματήσει την πανδημία, μπορεί να είναι αυτή η νικήτρια.
Σύμφωνα με τον Leonard Horowitz[3] ,ειδικό δημόσιας υγείας και μελετητή των γενετικών τροποποιήσεων για στρατιωτικούς σκοπούς, υπάρχει χειραγώγηση των πληθυσμών με αφορμή τις πανδημίες και την παγκοσμιοποίηση της ασθένειας. Ο σημερινός τρόπος ζωής , οι συχνές μετακινήσεις τουριστών και επαγγελματιών και κυρίως τα διεθνή ΜΜΕ και τηλεπικοινωνίες συμβάλουν στο να εξελιχθεί μία τοπική ασθένεια σε παγκόσμια ασθένεια και στη συνέχεια να έχουμε χειραγώγηση των πληθυσμών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πολλοί μεγαλομέτοχοι εταιρειών βιοτεχνολογίας περιμένουν να πλουτίσουν από αυτή τη χειραγώγηση, αφού αυτό που απασχολεί τους αρμόδιους υγείας σε όλο τον κόσμο, είναι το πώς θα παραχθεί, όσο γρηγορότερα γίνεται, το αντίστοιχο εμβόλιο.Ταυτόχρονα θα ελέγξουν την ιατρική και την διατροφή σε παγκόσμιο επίπεδο. H όλη ιστορία μέχρι τώρα δείχνει ότι καταναλώθηκαν ή φυλάγονται για κατανάλωση ή έχουν παραγγελθεί για μελλοντική κατανάλωση φάρμακα και εμβόλια σε μεγάλες ποσότητες.
Το ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει τον καθένα μας είναι: τα εμβόλια και τα αντιβιοτικά είναι η λύση για τον πληθυσμό ή είναι η λύση για τις εταιρείες;
Στοιχεία από την ηλεκτρονική έκδοση των γερμανικών εφημερίδων Die Zeit και από τον Spiegel on line και ανακοίνωση του Ινστιτούτου Robert-Koch της Γερμανίας
Πολύ περισσότερα στο πρωτότυπο, από ειδικούς

Τα βιολογικά όπλα και η γρίπη των χοίρων.

(Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο alkimos archive)
Ιδιαίτερα παθογόνοι ιοί γρίπης έχουν ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ερευνηθεί και μεταλλαχθεί στα βιολογικά εργαστήρια του ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σαν όπλα.

Μολονότι οι περισσότεροι σοβαροί άνθρωποι –με το χάρισμα της αντίληψης- είναι σε θέση να διακρίνουν την ύπαρξη περίεργων «συμπτώσεων» στα διεθνή δρώμενα, διστάζουν εντούτοις να εκφράσουν δημόσια τις υποψίες και τις ανησυχίες τους, με τον φόβο μήπως χαρακτηριστούν από τους φανατικούς ορθολογιστές ως «γραφικοί συνωμοσιολόγοι».
Έχω σκοπό να ασχοληθώ σε άλλο μου άρθρο με τη μάστιγα αυτή, που λέγεται «παθογόνος επιστημονισμός», διότι αποτελεί όντως ένα από τα δεινά της σύγχρονης εποχής και δίνει την αίσθηση, ότι εκπροσωπεί σήμερα την «ιερά εξέταση του Μεσαίωνα» (βλέπε εδώ). Έχουν κάνει βίαια κατάληψη στο χώρο της παιδείας με την αξίωση να ελέγχουν ακόμα και αυτόν τον χώρο της ΣΚΕΨΗΣ...

Στο άρθρο αυτό, πηγαίνοντας κόντρα σε αυτή τη «τρομοκρατία» της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, θα ήθελα να παρουσιάσω –χωρίς φόβο και πάθος- κάποια στοιχεία τα οποία έχουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να μας δείξουν, σε ότι αφορά τα γεωπολιτικά παιχνίδια και αυτές τις λεγόμενες «πανδημίες».

Τον Οκτώβρη του 2004 το πρακτορείο «Ρόιτερ» μεταδίδει την έκθεση ειδικών της Βρετανικής Ιατρικής Ενωσης, σύμφωνα με την οποία, ο κόσμος ίσως να βρίσκεται ελάχιστα χρόνια μακριά απ' την ύπαρξη «τρομερών βιολογικών όπλων ικανών να σκοτώνουν μόνον ανθρώπους μιας συγκεκριμένης εθνικής ομάδας» εξαιτίας των επιτευγμάτων στην τεχνολογία των γενετικών όπλων.

Μπορεί σήμερα, πέντε χρόνια μετά τις παραπάνω προειδοποιήσεις, να έχουμε στο Μεξικό την ηθελημένη ή κατά λάθος χρήση βιολογικών όπλων; Όσο αποτρόπαιο και εάν ακούγεται κάτι τέτοιο, σε συνθήκες ιμπεριαλισμού δε θα πρέπει να αποκλείεται. Άλλωστε, ούτως ή άλλως, ιδιαίτερα παθογόνοι ιοί γρίπης έχουν ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ερευνηθεί και μεταλλαχθεί στα βιολογικά εργαστήρια του ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (μεταξύ άλλων...) προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σαν όπλα.

Το Μάρτη του 1997 είχε προκαλέσει διεθνώς αίσθηση η αποκάλυψη των σχεδίων του Αμερικανού παθολόγου Δρ. Τζέφρι Ταουνμπέργκερ για την ανασύσταση του ιού της λεγόμενης «ισπανικής γρίπης» στην επιθεώρηση «Science». Ο Δρ. Ταουνμπέργκερ σκόπευε (όπως και κατάφερε λίγα χρόνια μετά) να αναδημιουργήσει τμήματα απ' το γενετικό υλικό ενός ιού της λεγόμενης ισπανικής γρίπης, που ξεκίνησε από τον εμβολιασμό στρατιωτών σε στρατόπεδο του αμερικανικού στρατού στο Κάνσας το 1918 και προκάλεσε ως το 1919 το θάνατο έως 40 εκατ. ανθρώπων διεθνώς.
Για τη συνέχεια εδώ.

Θέματα Βιολογίας Γ Λυκείου γεν. από ΤΑ ΝΕΑ (23 ΑΠΡ. 2009)

Θέματα Βιολογίας Γ Λυκείου θετικής κατευθ. από ΤΑ ΝΕΑ.

Θέματα Βιολογίας Γ Λυκείου γενικής παιδείας, από Τα Νέα.

Ο θησαυρός της χλωρίδας της Τήλου

Η φύση απλόχερα χάρισε όλη την ομορφιά της στην Τήλο. Τα σπάνια λουλούδια, τα φυτά και τα βότανα με τα εκπληκτικά χρώματά τους κάνουν πραγματικά το νησί έναν επίγειο παράδεισο».

O Βέλγος Πιερ Σεμπά είναι καθηγητής Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών και η σύζυγός του Πασκάλ φαρμακοποιός. Επισκέφθηκαν για πρώτη φορά την Τήλο το 1993 και μαγεύτηκαν από τη σπάνια χλωρίδα της.

Από τότε σχεδόν δύο και τρεις φορές τον χρόνο έρχονται στο νησί, και από το 2002 άρχισαν συστηματική καταγραφή των τοπικών λουλουδιών και φυτών. Το ζευγάρι των Βέλγων είναι από τους εκατοντάδες φυσιολάτρες τουρίστες της Τήλου που την επισκέπτονται συχνά για να παρατηρήσουν τα πουλιά που αναπαράγονται εκεί, να περπατήσουν στα μονοπάτια και τις διαδρομές που έχουν χαραχθεί στο πλαίσιο της ανάπτυξης του θεματικού - φυσιολατρικού τουρισμού. Με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι η Πασκάλ και με τα απαραίτητα βιβλία ο Πιερ, δεν έχουν αφήσει βουνό και πεδιάδα που να μην τα περπατήσουν στην Τήλο, όπου μέχρι τώρα έχουν καταγράψει 390 λουλούδια και άλλα φυτά με τις επιστημονικές ονομασίες τους· μάλιστα, τις τελευταίες τρεις εβδομάδες κατέγραψαν 38 καινούργια. «Είναι ένα δύσκολο χόμπι που κάνουμε, αλλά παράλληλα μας δίνεται η ευκαιρία να μελετήσουμε τα πανέμορφα λουλούδια και να τα συμπεριλάβουμε στα βιβλία μας» τονίζει το ζευγάρι των Βέλγων φυσιολατρών που έχει επισκεφθεί και άλλα νησιά του Αιγαίου, όπως την Αμοργό, την Πάτμο, την Κω, τους Λειψούς, αλλά, όπως λένε, «στην Τήλο υπάρχουν σπάνια φυτά, που σε μαγεύει η ομορφιά και το άρωμά τους».

Οι πέρδικες... κόβουν βόλτες
Ο Πιερ και η Πασκάλ Σεμπά πιστεύουν ότι η σπανιότητα των φυτών στην Τήλο οφείλεται και στο άφθονο νερό που διαθέτει το νησί, αλλά και στην προσπάθεια που γίνεται εδώ και πολλά χρόνια από τις τοπικές αρχές και τους κατοίκους για την προστασία του περιβάλλοντος.

Και όπως λέει ο ξενοδόχος κ. Ηλίας Χριστοφής, που εδώ και 23 χρόνια ασχολείται με τον θεματικό τουρισμό, «στην Τήλο συγκεντρώνονται βοτανολόγοι, παρατηρητές πουλιών, περιπατητές μονοπατιών και επισκέπτες μοναστηριών, παρατηρητές λουλουδιών που μαγεύονται από τον φυσικό της πλούτο». Μάλιστα εδώ και αρκετά χρόνια απαγορεύεται αυστηρά το κυνήγι και όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Χριστοφής «οι πέρδικες κυκλοφορούν άφοβα στους δρόμους της Τήλου!». Πολλά από τα λουλούδια και φυτά του νησιού έχουν και θεραπευτικές ιδιότητες. Όπως τονίζει η κ. Πασκάλ που είναι φαρμακοποιός, «αυτό είναι δουλειά ειδικών επιστημόνων και έχω την εντύπωση ότι εδώ μπορούν να βρουν ενδιαφέρουσα ύλη για την παρασκευή φαρμάκων».

1.400 είδη φυτών στα Δωδεκάνησα

«Η ΣΥΝΟΛΙΚΗ χλωρίδα της Δωδεκανήσου ανέρχεται τουλάχιστον σε 1.400 είδη φυτών, από τα οποία τα 1.220 είναι αυτοφυή» λέει στα «ΝΕΑ» ο δασολόγος- περιβαλλοντολόγος κ. Νίκος Θεοδωρίδης, ο οποίος παράλληλα τονίζει ότι «η χλωρίδα στην περιοχή εμφανίζεται σχετικά ομοιογενής, ωστόσο τα επιμέρους νησιά παρουσιάζουν διαφοροποιήσεις».

Μεγάλος αριθμός φυτών είχε εισαχθεί στα νησιά πριν από πολλά χρόνια και τα περισσότερα έχουν εγκλιματιστεί πλήρως με το περιβάλλον υπογραμμίζει ο κ. Θεοδωρίδης και προσθέτει: «Τα νησιά του Αιγαίου είναι τμήμα μιας άλλοτε ενιαίας στεριάς ή ηπείρου και επομένως έχει ώς έναν βαθμό ανάλογη χλωρίδα με αυτήν της γειτονικής στεριάς. Το πλήθος, λοιπόν, των ειδών της χλωρίδας της Δωδεκανήσου είναι για μεν τα νησιά που βρίσκονται δυτικά (Κάρπαθος, Κάσος, Αστυπάλαια) παρόμοιο με αυτό της νότιας ηπειρωτικής Ελλάδας, των Κυκλάδων και της Κρήτης, ενώ για τα νησιά που βρίσκονται ανατολικά (Ρόδος, Σύμη, Χάλκη, Τήλος) παρόμοιο με αυτό του ακρωτηρίου Μαρμαρίς της Μικράς Ασίας».

ΠΗΓΗ: Τα Νέα 2 Απρ. 2009

Στους κλώνους της κρανιάς σμίγουν ανθοί και χιόνια

Στους κλάδους της αμυγδαλιάς

σμίγουν ανθοί και χιόνια

και φέρνουνε την Άνοιξη

γοργά τα χελιδόνια

Την μακρινή πατρίδα σου

έχω και εγώ πατρίδα

(από το ιστολόγιο manitarosyntages)

Τα γηρατειά του νου. Για τον εγκέφαλο τα νιάτα δεν κρατούν πολύ.

Τα γηρατειά του νου
Ο εγκέφαλος αρχίζει να δείχνει τα χρόνια του από την ηλικία των 27

Για τον εγκέφαλο, τα νιάτα δεν κρατούν πολύ

Ορισμένες νοητικές ικανότητες, όπως η ταχύτητα αντίληψης, η λογική σκέψη και η ευχέρεια επίλυσης οπτικών προβλημάτων, αρχίζουν να μειώνονται από την ηλικία των 27 ετών κατά μέσο όρο, δείχνει επταετής μελέτη σε 2.000 Αμερικανούς.

Ο Δρ Τίμοθι Σάλτχαους του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια υπέβαλε εθελοντές 18 έως 60 ετών σε μια σειρά από νοητικά τεστ, τα οποία αφορούν μεταξύ άλλων την επίλυση παζλ, την ανάκληση λέξεων και λεπτομερειών καθώς και τις γλωσσικές ικανότητες. Οι εξετάσεις αυτές είναι παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούν οι γιατροί στη διάγνωση της άνοιας.

Σε 9 από τα 12 τεστ, αναφέρει το BBC, η ηλικία στην οποία οι επιδόσεις κορυφώνονται είναι κατά μέσο όρο τα 22 χρόνια.

Η ηλικία στην οποία αρχίζει να καταγράφεται αισθητή έκπτωση στην ταχύτητα αντίληψης, τη λογική σκέψη και τις οπτικές-χωρικές ικανότητες, ήταν τα 27 χρόνια, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Neurobiology of Ageing.

Αλλες λειτουργίες, όπως η μνήμη, παραμένουν ανέπαφες μέχρι τα 37 χρόνια κατά μέσο όρο, ενώ οι ικανότητες που βασίζονται σε συσσωρευμένη γνώση, όπως το μέγεθος του λεξιλογίου και οι γενικές γνώσεις, συνεχίζουν να βελτιώνονται μέχρι την ηλικία των 60 ετών.

Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οποιεσδήποτε προσπάθειες για τη διατήρηση του νεανικού σφρίγους στον εγκέφαλο πρέπει να ξεκινούν από νωρίς, και όχι στην τρίτη ηλικία όπως συνήθως.

Newsroom ΔΟΛ

Το κουμκουάτ, το εσπεριδοειδές της Κέρκυρας, που ήρθε από τη Νότια Κίνα

Το κουμκουάτ ανήκει στην οικογένεια των εσπεριδοειδών. Το ύψος του δεν ξεπερνά τα 2-3 μέτρα και προέρχεται από τη Νότια Κίνα. Ο καρπός του μοιάζει με μικρό πορτοκάλι. Στην Κέρκυρα καλλιεργείται από το 1924 και εναρμονίστηκε τέλεια στις συνθήκες του νησιού.
Καλλιεργείται στον κάμπο των Νυμφών, στην περιοχή του Πλάτωνα, εκεί όπου το έφορο έδαφος, τα πλούσια νερά και το ήπιο κλίμα – ειδικά το χειμώνα – συνιστούν ένα ιδανικό περιβάλλον για τη σωστή ανάπτυξη του δέντρου. Το κουμκουάτ έχει αρωματικές και θρεπτικές ιδιότητες και είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και άλλες 13 βιταμίνες. Έχει συνδέσει το όνομά του με αυτό της Κέρκυρας.

Τα κουμκουάτ έχουν χαμηλή θερμιδική αξία, είναι πούσια σε βιταμίνη c και διαιτητικές ίνες (από το φλοιό του και τους σπόρους) Περιέχουν φολικό οξύ, ριβοφλαβίνη και θειαμίνη. Είναι πλούσια σε φλαβονοειδή, με αντιυπερτασική δράση. Περιέχουν αντιοξειδωτικές ουσίες.
Τα κύρια καροτενοειδή στο κουμκουάτ, είναι η βιολαξανθίνη, η κρυπτοξανθίνη και η κιτρορίνη.
Ο καρπός του ενδείκνυται να τρώγεται με το φλοιό. Αυτή είναι και η ιδιαιτερότητα που έχει έναντι των άλλων εσπεριδοειδών.


ΣΧΕΤΙΚΑ: Γλυκά και αλμυρά πιάτα με κουμ - κουάτ.

Ασυνήθιστα είδη ζώων και φυτών

Οι επιστήμονες των Βοτανικων Κήπων κατα την σάρωση με το Google Earth σε μια περιοχή στη Μοζαμβίκη που δεν είχε ποτέ χαρτογραφηθεί,βρήκαν στο δάσος του βουνού Mabu, οτι είναι γεμάτο με ασυνήθιστα είδη φυτών και ζώων.

Η παρθένα κατάσταση του βουνού Mabu οφείλεται σε δύο πράγματα: την απομακρυσμένη θέση του και το γεγονός ότι η Μοζαμβίκη ειχε εμπλακεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο τα τελευταία 20 χρόνια.Ανάμεσα στις ανακαλύψεις των νεων ειδων ειναι τρεις πεταλούδες, έξι πτηνά που απειλούνται με εξαφάνιση σε παγκόσμιο επίπεδο,σκαθάρια και ο πυγμαίος χαμαιλέοντας.

Η συνέχεια στο paratolmo blogspot

Πως φυτρώνει ένα βελανίδι;

Από κάστανα καστανιές βέβαια

Μετά τα Χριστούγεννα, είδα ότι τα κάστανα (που είχα αγοράσει για ψήσιμο) επειδή είχαν αφεθεί αρκετό καιρό στη σακούλα σε υγρό ζεστό μέρος είχαν φυτρώσει, πως φυτρώνουν οι πατάτες κάπως έτσι!
Σκέφθηκα να κάνω ένα μικρό φυτώριο καστανιάς.
Στην φωτογραφία τα φυτρωμένα κάστανα
Τα φυτρωμένα κάστανα τοποθετήθηκαν στα άσπρα πλαστικά ποτήρια με χώμα

και αφέθηκαν σε κάπως ζεστό λίγο φωτιζόμενο υπόγειο.

Περιμένοντας τις νέες μικρές καστανιές. Ήδη δυο τρεις πέταξαν φύλλα!

Ευλογημένα τα χέρια που σπέρνουν, φυτεύουν, φροντίζουν, συλλέγουν τους καρπούς

Βιολογικός μονόδρομος: η Εξέλιξη δεν γυρίζει πίσω

Μπορεί άραγε να αναστραφεί η διαδικασία της εξέλιξης, αν βάλουμε ένα ζώο στη μηχανή του χρόνου και το επαναφέρουμε στις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούσαν στο μακρινό παρελθόν; Όχι, είναι η απάντηση που προκύπτει από πειράματα στη μύγα των φρούτων Drosophila.

Έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Genetics δείχνει ότι η εκ νέου προσαρμογή του εντόμου στις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν οι πρόγονοί του δεν επαναφέρει πλήρως το γενετικό υλικό στην προγονική κατάσταση.

Οι μύγες Drosophila melanogaster που χρησιμοποιούνται σήμερα ως πειραματόζωα σε όλο τον κόσμο είναι απόγονοι άγριων πληθυσμών που πέρασαν σε συνθήκες αιχμαλωσίας το 1975, αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Οι μύγες σταδιακά προσαρμόστηκαν στις εργαστηριακές συνθήκες και πλέον διαφέρουν σημαντικά από εκείνους τους προγονικούς πληθυσμούς.

Αμερικανοί και Πορτογάλοι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ενρίκ Τεοτόνιο, απενέφεραν ομάδες εργαστηριακών πληθυσμών στις συνθήκες που επικρατούσαν στο αρχικό φυσικό τους περιβάλλον και τις άφησε να αναπαραχθούν εκεί για 50 γενιές.

Στη συνέχεια εξέτασαν ένα χαρακτηριστικό τμήμα του γενετικού τους υλικού, που εντοπίζεται στο χρομόσωμα 3, και το συνέκριναν με το αντίστοιχο τμήμα της άγριας Drosophila.

«Η αντίστροφη εξέλιξη φαίνεται να σταματά όταν ο πληθυσμός πετύχει την προσαρμογή στο προγονικό περιβάλλον, η οποία ενδέχεται να μη συμπίπτει με την προγονική [γενετική] κατάσταση» γράφουν οι ερευνητές.

«Κατά μέσο όρο, μόνο οι μισές από τις γονιδιακές συχνότητες [στον πληθυσμό] επανέρχονται στις προγονικές γονιδιακές συχνότητες» καταλήγουν.

Το πείραμα έδειξε επίσης ότι η μύγα προσαρμόζεται στο προγονικό της περιβάλλον αξιοποιώντας κυρίως υπάρχουσες, και όχι νέες, ποικιλίες των διαφόρων γονιδίων.

Newsroom ΔΟΛ