Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Τα θέματα Χημείας των εισαγωγικών εξετάσεων του 1970 τη χρονιά.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Θεωρία: Ηλεκτρονική εξήγησις του σθένους και της χημικής συγγενείας. Ανίχνευσις και προσδιορισμός άνθρακος και αζώτου εις τας οργανικάς ενώσεις. Προέλευσις, παρασκευή και ιδιότητες του μαγνησίου.
Άσκηση: Μια σειρά αντιδράσεων ανόργανης χημείας
Πρόβλημα: Από ποσοτικά δεδομένα της εξουδετέρωσης διαλύματος διδυνάμου οξέος Η2Α από διάλυμα υδροξειδίου του νατρίου να βρεθεί το ΜΒ του οξέος. Υπολογισμός ποσότητος υδροξειδίου του καλίου, με προσμείξεις, για την μετατροπή ίσης ποσότητος του οξέος σε όξινο άλας του καλίου.

ΦΥΣΙΚΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ – ΓΕΩΠΟΝΟΔΑΣΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Θεωρία: Νόμος των απλών πολλαπλασίων (Dalton) και εξήγησις αυτού. Μεταλλουργία και ιδιότητες του κασσιτέρου. Γενικά περί αλδεϋδών και κετονών. Ιδιότητες και χρήσεις της ακεταλδεϋδης.
Άσκηση: Από ανθρακασβέστιο αντιδράσεις παρασκευής ακετυλένιου, ασβεστοκυαναμίδιου, χλωροφόρμιου, ακετόνης και νιτροβενζόλιου.
Πρόβλημα: Εύρεση εκατοστιαίας σύστασης μίγματος ανθρακικού νατρίου και όξινου ανθρακικού νατρίου, από τη μάζα του μίγματος και από την αύξηση της μάζας δοχείου που περιέχει στερεό ΚΟΗ, όταν σ’ αυτό διαβιβασθεί το αέριο της αντίδρασης υδροχλωρικού οξέος με το δεδομένο μίγμα, και στη συνέχεια (δεύτερη ερώτηση) το βάρος μη καθαρού NaOH για την μετατροπή του NaHCO3 σε Νa2CO3.
( Ε! πολύ θα’ θελα να είχα ένα αντίγραφο ή το ίδιο το τετράδιο του γραπτού μου, τον Σεπτέμβριο του 1970, στο τότε κτίριο του Παν/μίου Ιωαννίνων επί της Δόμπολη, και μόνο η θεωρία έπιανε 7-8 σελίδες στα βιβλία Μανωλκίδη ή Παπαγεωργίου. Αλήθεια έπρεπε να γράψουμε από εκεί, ή έφτανε μόνο το τότε ολιγοσέλιδο βιβλίο του ΟΕΔΒ, κανείς δεν μας είχε διαφωτίσει.
Ποιος πτυχιούχος χημικός θυμάται να μας πει τη μεταλλουργία και τις ιδιότητες του κασσίτερου;
Πρόσφατα καθηγητής της Βιοχημείας σε μια Ιατρική Σχολή, σε τμηματικές εξετάσεις έβαλε μεταξύ των άλλων σαν θέμα να γράψουν οι φοιτητές/τριες τον χημικό – συντακτικό τύπο κάποιας βιταμίνης. Ένας τολμηρός, ριψοκίνδυνος φοιτητής ρώτησε τον καθηγητή αν μπορεί ο ίδιος να γράψει τον πολύπλοκο τύπο – καλύτερα έπρεπε να τον ρωτήσει σε τι θα χρησιμεύσει, μπορούσε π.χ. ο κ. καθηγητής να ζητήσει μόνο τις χαρακτηριστικές ομάδες της βιταμίνης ή τυχόν άλλες σημαντικές πληροφορίες του μορίου της βιταμίνης. Ο κ. «καθηγητής» δεν δίστασε να απαντήσει « εσύ είσαι φοιτητής και πρέπει να γνωρίζεις τον τύπο, εγώ είμαι καθηγητής…»)

ΙΑΤΡΙΚΟΣ – ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Θεωρία: Ισχύς οξέων και βάσεων. Από τι εξαρτάται αύτη. Δώσατε παραδείγματα ισχυρών και ασθενών βάσεων και οξέων. Παρασκευή και ιδιότητες του μυρκηκικού και του οξαλικού οξέος. Μοριακοί και συντακτικοί τύποι. Δώσατε παραδείγματα ισομερών και πολυμερών ενώσεων. (ΝΑΙ μόνο αυτά, σχεδόν 5,6 σελίδες θεωρίες από τα φροντιστηριακά βιβλία χημείας Μανωλκίδη – Μπέζα, Παπαγεωργίου – Λιάτη, Κυριακού κλπ)
Άσκησις: Σειρά αντιδράσεων που ξεκινούσαν από θέρμανση χλωριούχου αμμώνιου με οξείδιο του ασβεστίου. Οξείδωση του παραγομένου αερίου Α σε υψηλή θερμοκρασία παρουσία λευκοχρύσου. Το νέο αέριο Β σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα προς αέριο Γ. Το αέριο Γ σε αντίδραση με ύδωρ προς διάλυμα Δ. Το διάλυμα Δ σε αντίδραση με φωσφόρο, και άλλο μέρος του Δ με πυκνό θειϊκό οξύ προς διάλυμα Ε. Το διάλυμα Ε σε αντίδραση με γλυκερίνη, και σε αντίδραση μετά τολουολίου.

Πρόβλημα: Υδρογόνωση ορισμένης ποσότητας ακετυλένιου προς αιθυλένιο και αιθάνιο με αναλογία μορίων 1 προς 4. Πόσο θειϊκό οξύ απαιτείται σε αντίδραση με ψευδάργυρο που θα δώσει το υδρογόνο της υδρογόνωσης, και πόσο χλωρικό κάλιο θα χρειασθεί να δώσει το οξυγόνο για την τέλεια καύση των προϊόντων της υδρογόνωσης.



Τα θέματα Χημείας του Πολυτεχνικού, Φυσικομαθηματικού - Γεωπονοδασολογικού, Ιατρικού - Φαρμακευτικού κύκλου του 1970 τη χρονιά.


Τα θέματα του Τεχνικού κύκλου, και ένα σταυρόλεξο του Αστέριου Σχοινά, καθηγητού Φυσικών - τότε- στο Γυμνάσιο Φαρσάλων.





Λύσεις των ασκήσεων των θεμάτων σε επιμέλεια Ν. Πάγκαλου - Ε. Συμβώνη Χημικών.











Δεν υπάρχουν σχόλια: